دائرة المعارف بزرگ اسلامی

نمایش تا از مورد
نتیجه جستجو برای :
  • ابن قطان، ابوالقاسم | ابوالقاسم هبةالله بن فضل (477 يا 478ق ـ 28 رمضان 558ق / 1084 يا 1085 ـ 300 اوت 1163م)، شاعر، طبيب و محدث بغدادی.
  • ابن قطاع، ابوالقاسم | ابوالقاسم علی بن جعفر بن علی سعدی (10 صفر 433-515ق / 19 اكتبر 1041-1121م)، نحوی، لغوی و اديب. وی در صِقِلّيه (سيسيل) به دنيا آمد و از اين رو صقلّی نيز خوانده شده است.
  • ابن قطلوبغا | ابوالعدل قاسم بن عبدالله سودونی، ملقب به زين‌الدين و شرف‌الدين (802- 879ق / 1399-1474م)، عالم و مؤلف حنفی مذهب مصر. او فرزند قطلوبغای سودونی بردۀ آزاد شدۀ نايب‌السلطنه سودون شيخونی بوده است.
  • ابن قفطی |
  • ابن قلاقس | ابوالفتوح نصرالله بن عبدالله بن مخلوف بن علی ابن عبدالقوی اسكندری ملقّب به قاضی اعزّ (ربيع‌الآخر 532 ـ شوال 567 / دسامبر 1137 ـ ژوئن 1172)، اديب و شاعر اواخر عصر فاطميان و اوايل عصر ايوبيان در مصر. وی در اسكندريه به دنيا آمد و در همانجا پرورش يافت (ياقوت، 19 / 226؛ ابوشامه، 1 / 205)
  • ابن قف | امين‌الدوله ابوالفرج بن موفق‌الدين يعقوب بن اسحاق كَرَكی (630-685ق / 1233-1276م)، پزشك و نويسندۀ مشهور مسيحی سوری.
  • ابن قوطیه | ابوبكر محمد بن عمر بن عبدالعزيز (د 367ق / 978م)، مورخ، اديب، لغوی، شاعر و فقيه مالكی اندلسی.
  • ابن قلانسی | ابويعلى حمزة بن اسد بن علی بن محمد تميمی (د 555ق / 1160م)، مورخ، اديب و ديوان سالار دمشقی، ملقب به «الرئيس الاجل»، «الشيخ العميد» و «عميدالدين».
  • ابن قولویه | ابوالقاسم جعفر بن محمد بن جعفر قمی (د 368 يا 369ق / 979 يا 980م)، محدث و فقيه امامی. از جزئيات زندگی وی اطلاع چندانی در دست نيست؛
  • ابن قنفذ | ابوالعباس احمد بن حسن بن علی بن خطيب قسنطينی (ح 740-810ق / 1339-1407م)، فقيه، قاضی، مورخ، رياضی‌دان، شاعر، عارف و محدث مالكی الجزائر.
  • ابن قیسرانی، ابوعبدالله | ابوعبدالله محمدبن نصر (478-21 شعبان 548ق / 1085-11 نوامبر 1153م)، شاعرِ مديحه‌سرا.
  • ابن کال | ابوعبدالله محمد بن محمد بن هارون بزّاز حِلّی (ذيحجۀ 515 - ذيحجۀ 597 / فوريۀ 1122-سپتامبر 1201)، مقری، محدّث و مفسّر امامی.
  • ابن قیسرانی، ابوالفضل | ابوالفضل محمد بن طاهر بن علی بن احمد مقدسی (448-507ق / 1056-1113م)، محدث و نويسندۀ متصوف.
  • ابن قیس الرقیات | عبيدالله بن قيس بن شريح (د ح 81ق / 700م)، شاعر حجازی، از بنی عامر شاخۀ كوچك قريش. سال تولد و مرگ او به درستی روشن نيست.
  • ابن کاکویه |
  • ابن کامل | ابوبكر احمد بن كامل بن خلف بن شجره (260- 8 محرم 350ق / 874-27 فوريۀ 961م)، عالم در علوم قرآن، فقيه و قاضی بغدادی.
  • ابن قیم جوزیه | شمس‌الدين ابوعبدالله، محمد بن ابی بكر بن ايوب زُرَعی (7 صفر 691-13 رجب 751ق / 29 ژانويۀ 1292-16 سپتامبر 1350م)، دانشمند حنبلی كه به سبب كثرت تأليفات در زمينه‌های گوناگون شهرت يافته است.
  • ابن کبر | ابوالبركات هبةالله بن كبر (د 724ق / 1324م)، ملقب به شمس الرياسة، روحانی مسيحی قبطی و دبير ركن‌الدين بيبرس منصوری دوادار از امرای مصر (د 725ق).
  • ابن کتانی | ابوعبدالله محمد بن حسن بن حسين مذحجی قرطبی (د ح 420ق / 1029م)، پزشك و اديب اندلسی. دربارۀ لقب، نام پدر و نيای وی در منابع اختلاف است.
  • ابن کبیر |
  • ابن کتبی | ابوالمحاسن نصيرالدين يوسف بن اسماعيل بن الياس بن احمد (د 754 يا 755ق / 1353 يا 1354م)، دانشمند و پزشك شافعی مذهب ايرانی نژاد.
  • ابن کثیر، ابومعبد | ابومعبد عبدالله بن كثير داری يا دارانی (45 يا 48-120ق / 665 يا 668- 738م)، قاری مكه و از قرّاء سبع. كنيه‌های ديگری نيز برای او ياد كرده‌اند (ابن نديم، 31؛ نووی، 1(1) / 283).
  • ابن کرام |
  • ابن کر | ابوعبدالله شمس‌الدين محمد بن عيسی بن حسن بن كر (681- 759 يا 763ق / 1282- 1358 يا 1362م)، موسيقی‌دان، فقيه حنبلی، محدث، اديب و صوفی.
  • ابن کثیر، عمادالدین | عمادالدين ابوالفداء اسماعيل بن عمر بن كثير قرشی (701-774ق / 1302-1373م)، مورخ، مفسّر و محدّث مشهور شافعی. در قريۀ مُجَيْدِل يا مجدل (حسينی، 57؛ خطراوی، 14 / 31-32) از قرای بُصرى نزديك دمشق زاده شد و از اين رو او را بُصروی نيز خوانده‌اند.
  • ابن کرکی | ابوالوفاء ابراهيم بن عبدالرحمن بن محمد بن اسماعيل كركی، ملقب به برهان‌الدين (835-922ق / 1432-1516م)، قاضی و فقيه حنفی و رجل سياسی مصر.
  • ابن کمال پاشا |
  • ابن کرامه | ابوسعد حاكم محسّن بن محمد بن كرّامۀ جُشَمی بيهقی (413- مق‍ 494ق / 1022-1101م)، متكلم معتزلی و شخصيت برجستۀ زيدی.
  • ابن کمونه | سعدبن منصوربن حسن بن هبةالله بن كمونه (د 683ق / 1284م)، فيلسوف و چشم پزشك.
  • ابن کناسه | ابويحيی يا ابوعبدالله محمدبن عبدالله بن عبدالاعلی (123-207ق / 741-822م)، راوی، شاعر و لغت‌شناس اوايل عصر عباسی.
  • ابن کنان | محمد بن عيسی بن محمود بن محمد بن كنان صالحی دمشقی خلوتی (1074-1153ق / 1663-1740م)، مشهور به ابن زين التقاه (يا ابن زين الثقاة)، تاريخ‌نگار حنبلی كه به تصوف نيز گرايش داشت.
  • ابن کوفی |
  • ابن کواء | ابوعمرو عبدالله بن عَمرو بن نعمان بن ظالم بن مالك بن اُبَیّ بن عُصْم بن سعد بن عمرو بن جُشَم بن كِنانة بن حَرب ابن يَشْكُر، از بنی يشكر بن بكر بن وائل بن قاسط، از پيشوايان خوارج در حَروراء.
  • ابن کیال | بركات بن احمد بن محمد ذهبی دمشقی صالحی ملقب به زين‌الدين (863- 929ق / 1459-1523م)، واعظ، محدث و فقيه شافعی. وی در آغاز تاجر بود و چون ديون فراوان پيدا كرد، تجارت را رها ساخت و ملازم شيخ برهان‌الدين تاجی شد و صحيح بخاری را نزد او خواند.
  • ابن کیسان | ابوالحسن محمد بن احمد (د 299ق / 912م)، نحوی و لغت‌شناس بزرگ بغداد. دانسته نيست كه وی به چه سبب به ابن كيسان شهرت يافته است.
  • ابن لاجین |
  • ابن کیغلغ | شهرت چندتن از اميران ترك در سده‌های 3 و 4ق / 9 و 10م كه در دورۀ عباسيان به مقاماتی دست يافتند.
  • ابن لباد |
  • ابن لبانه | ابوبكر محمد بن عيسی لخمی دانی (د 507ق / 1113م)، اديب و شاعر عصر ملوك‌الطوايف در اندلس.
  • ابن لبودی | عنوان دو تن از دانشمندان برجستۀ سوری به روزگار ايوبيان و مماليك كه در طب و حكمت و رياضی مشهور بودند.
  • ابن لبان | شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن احمد بن عبدالمؤمن اِسْعِردی دمشقی (679-24 يا 25 شوال 749ق / 1280-15 يا 16 ژانويۀ 1349م)، فقيه شافعی، محدث، صوفی، اديب و مفسر.
  • ابن لبودی، ابوالعباس | ابوالعبّاس شهاب‌الدين احمد بن خلیل بن احمد بن ابراهيم لبودی (834-896ق / 1431-1491م)، مورخ، اديب و محدّث شافعی مذهب كه به ابن عُرعُر نيز معروف بود.
  • ابن لزه |
  • ابن لجأ | عمر بن لجأ بن حُدَير، شاعر عصر اموی. وی از قبيلۀ بنی تيم (رباب) بود. نمی‌دانيم چه زمان از مادرش كه برزه نام داشت (جرير، 427؛ مرزبانی، 116)، زاده شد، چگونه و كجا زيست و چه زمان درگذشت.
  • ابن لسان الحمره | ابوكِلاب وِقاء بن الاشعر (ابن نديم، 101؛ ابن اثير، 298)، يا وَرْقاء بن الاشعر (ابن قتيبه، 535؛ ابن اثير، 145؛ دميری، 1 / 376) يا عبدالله بن لسان الحمرة (ابن حزم، 315)، نسب‌شناس نيمه افسانه‌ای عرب.
  • ابن لقمان | ابوالعباس فخرالدين ابراهيم بن لقمان بن احمد بن محمد شيبانی اِسْعِرْدی (612-693ق / 1215-1294م)، از دبيران و وزرای دربار ايوبيان و مماليك مصر.
  • ابن لنکک | ابوالحسين محمد بن محمد، معروف به ابن لنكك (د ح 360ق / 971م)، شاعر بصری. لنكك به قول ابن خلكان (5 / 382) همان واژۀ فارسی لنگ است كه كاف تصغيری نيز به آن افزوده شده است.
  • ابن لهیعه | ابوعبدالرحمن عبدالله بن لهيعة بن عُقبۀ حضرمی غافقی اُعدولی (96-174ق / 715-790م)، محدّث و قاضی مصری. ابن سعد پدر وی را عقبة بن لهيعه دانسته است (7 / 516؛ قس: بخاری، الضعفاء، 69).
  • ابن ماء السماء |
  • ابن لیون | (لئون)، ابوعثمان سعد بن احمد ابن ابراهيم بن احمد تُجيبی (681-750ق / 1282- 1349م)، اديب و شاعر اندلسی كه در علوم حديث، فرائض، پزشكی و كشاورزی نيز دست داشته است.

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: