تولد ژوزف گوبینو نویسنده و فیلسوف نژادپرست فرانسوی (1816م)

ژوزف آرتور كنت دو گوبینو نویسنده و فیلسوف فرانسوی در 14 ژوئیه 1816م در نزدیكی پاریس به دنیا آمد و تحصیلات خود را در فرانسه، آلمان و سوئیس پشت سر نهاد. وی در این زمان به روزنامه‏ نگاری و نگارش رمان‏های پرماجرا پرداخت و پس از انتشار آثاری از خود، شهرت یافت. گوبینو ضمن علاقه به ادبیات و صنایع آلمان، با شیفتگی تمام به این نتیجه رسید كه اقوام آریایى، در قدرت، جمال و هوش، سرآمد دیگرانند، پس باید آنها را برتر از سایر نژادهای بشر دانست. گوبینو برای خود رسالتی الهی قائل بود، اما چون در كشور خودش، به او اعتنایى نكردند به آلمان رفت و به اثبات برتری آلمان‏ها بر اقوام دیگر پرداخت. او اندیشه‏ های خود را در كتابی به نام مقاله درباره نابرابری نژادهای انسان در چهار جلد بیان داشت. این كتاب، در سال‏های بعد به شعله‏ های تفوق نژاد آریایى در آلمان بسیار دامن زد و ده‏ها سال پس از مرگ گوبینو، به عنوان یكی از الگوهای آدولف هیتلر رهبر آلمان نازی درآمد. به نظر گوبینو، مسئله نژادی نه تنها بر همه مسائل دیگر تاریخ برتری دارد، بلكه محور اصلی آن به شمار می‏آید. گوناگونی نژادها كه ملت‏ها را می‏سازد، خود مبین سرنوشت مختلف این ملت‏هاست. گوبینو كه به نژاد قوی و ضعیف معتقد است، انحطاط نژادهای قوی را بر اثر اختلاط با ملت‏های ضعیفی می‏داند كه در جنگ مغلوبشان گشته‏ اند. گوبینو در این راستا، منظومه بلند آمادیس را در سه جلد و شامل دو هزار بیت سرود. این منظومه بلند و استعاری، فرضیه نژادی شاعر را عرضه می‏كند. با این حال گوبینو در كنار این امور، به كارهای سیاسی و علمی نیز مشغول بود و پس از آنكه به سمت دبیر اول و سپس وزیرمختار فرانسه در دربار ایران منصوب شد، زبان‏های شرقی از جمله فارسی، عربی و نیز خطوط میخی را فراگرفت. او ضمن حضور در میان مردم، با عقاید، آداب، رسوم، تاریخ، مذهب و متون فكری طبقات مختلف مردم آشنا گردید. گوبینو در این زمینه، به تالیف آثاری پرداخت كه كتب سه سال در آسیا، تاریخ ایران و ادیان و فلسفه‏ های آسیای مركزی، نتیجه این حضور و دقت در متن جامعه است. وی سرانجام پس از 66 سال زندگی در 13 اكتبر 1882م درگذشت.