سید علی آل داود در سال 1331 در خور بیابانک زاده شد. تحصیلات ابتدایی و سال‌های نخست دبیرستان را در زادگاه خود انجام داد و برای ادامه تحصیل رهسپار اصفهان شد. کلاس ششم ادبی را در دبیرستان ادب آن شهر به اتمام رساند و در تابستان 1349 در رشتۀ حقوق سیاسی دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از چهار سال و بعد از خاتمه تحصیلات به خدمت نظام رفت.
در زمان تحصیل در دانشکده هفته‌ای دو روز در بنیاد فرهنگ ایران به کار پرداخت و از همان زمان با تعدادی از بزرگان فرهنگ ایران چون شادروانان دکتر خانلری، سعیدی سیرجانی، محمد پروین گنابادی، دکتر محسن ابوالقاسمی و دکتر محمد روشن آشنایی و دوستی پیدا کرد و از راهنمایی‌های سودمند آنان بهره‌مند گردید. پس از خاتمه تحصیل چند سال به عنوان مدیر داخلی مجلۀ یغما با این نشریۀ همکاری داشت و سپس به مدت یکی دو سال در روابط فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر به کار اشتغال پیدا کرد و اندکی بعد با اخذ پروانۀ وکالت پایۀ یک دادگستری به وکالت پرداخت. اما اوقات اصلی خود را مصروف امور علمی می‌کرد. وی از 11 اردیبهشت 1365 ش. با راهنمایی و معرفی مرحوم دکتر محمدحسین روحانی در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی به کار پرداخت و از همان ابتدا به نگارش مقالات در بخش‌های تاریخ و جغرافیا و ادبیات پرداخت. از اواخر سال 1365 به درخواست آقای بجنوردی سمت دستیاری شادروان دکتر زریاب خویی را به دست آورد و تا چند سال دستیار آن روانشاد بود.
از اواخر سال 1375 بنا به دعوت استاد احمد سمیعی گیلانی هفته‌ای دو روزدر فرهنگستان زبان و ادب فارسی با سمت مسئول دانشنامۀ ادب فارسی در شبه قاره به کار پرداخت و سه سال همکاری وی با فرهنگستان ادامه یافت. در سال 1373 بنا به دعوت استاد مرحوم رضا سیدحسینی و استاد احمد سمیعی عضویت هیأت علمی فرهنگ آثار ایرانی اسلامی را پذیرفت که تا کنون 4 جلد آن به اهتمام وی انتشار یافته است. وی از سه سال پیش به عنوان عضو شورای عالی علمی دائرةالمعارف بزرگ اسلامی برگزیده شده است.
