از ناشناسی كه خود را كرد می‌خواند: لا سیما من عیده سوءٍ آبق ـ كردی نشائه من شاهق (خاتمه).
![]()
از ناشناسی كه خود را كرد می‌خواند: لا سیما من عیده سوءٍ آبق ـ كردی نشائه من شاهق (خاتمه). و در دیباچه می‌گوید: سمیته نظم «المحاسن الغرر» ـ لِسید بِحسنه فاق البشر. شمایل پیامبر(ص) است، با سربندهای درخور: باب حسن ذاته و وجه، بیان بصره، بیان جبینه و رأسه و انفه، بیان ریقه و فمه و لسانه...
آغاز: احسن ما یكمل المزایا ـ حمداً لا له جاد بالعطایا.
انجام: مصلیا صلوة ذی الامداد ـ علی النبی و آله الامجاد.
منابع دیگر: حاجی‌خلیفه 2/1608-1609 «محاسن الغرر».