المغالطات

از ناشناس. بی‌دیباچه. جز آنكه شیوۀ كار به «المغالطات» سعید بن محمد الصفاری (نک‍ : پیش از این) ماند. نخست چهارده «مغالطه» است به شماره، و به دنبال هر یك سربند «الجواب». سپس چند مغالطه بی‌شماره، با سربندهای «نكتة اخری» و سپس چند مغالطه بی‌شماره، با سربندهای «نكتة اخری» و «حلها»: مغالطة الاولی: و لیكن المدعی لیس كل انسان حیوانا بالامكان. الخامسة كلما ثبت الخاص ثبت العام و كلما ثبت العام لم یثبت الخاص. العاشر لَوْ كان وجود موجود فی نفس الامر لانتفی جمیع الاعدام الخاصة. الرابع عشر لایجوز اَن یكون القسم بثلاثة فی قولهم الشیئ اما واجباً اَوْ ممكناً اَوْ ممتنعاً. 
آغاز:   مغالطات. الاول و لیكن المدعی لیس كل انسان حیوانا بالامكان، لانه لو لم یصد لصدق نقیضه، و هو كل انسان حیوان بالضرورة، لكن التالی باطل. 
انجام:   «حلها» لمنع الشرطیة انها فی موضعه بنیته علی وجود الان و قد برمن علی استحالة ذلك. تمت.