كلمة التصوف؛ مقامات الصوفیة و معانی مصطلحاتهم

از شهاب‌الدین یحیی بن حبیش، شهید سهروردی (550 -586ق/ 1155-1190م). نام نگارنده بر فراز نسخه، تنها شیخ سهروردی مقتول و نام رساله «كلمة التصوف» آمده است. عرفان نظری و عملی و مقامات صوفیان است، با سربندهای «فصل» بی‌شماره: فصل. اول ما اوصیك به تقوی الله... فصل. انت لاتغیب عن ذلك... آخرین فصل (فصلی بلند)، فی شرح بعض مصطلحات الصوفیة، كه اصطلاحات صوفیان است بخشبندی نشده، بی‌ترتیب الفبایی: الحال، الخاطر، خاطر الشیطان، خاطر النفس، خاطر الملك، خاطر الحق، الخواطر الردیة، التوبة، الارادة، المرید، الرجاء، الخوف، الزهد، الصبر، الشكر، التوكل، الرضا، المعرفة... 
آغاز:   اللهم لك العبادة و التسبیح و الاذكار و التقدیس و الیك القربات... و بعد، فان الصداقة التی... فی كلمات مومیة الی الحقایق و شارحة «لمقامات الصوفیة و معانی مصطلاحتهم». 
انجام:   و اعلم ان الصوفی هو الذی اجتمع فیه هذه الكلمات الشریفة. و التصوف اصطلاح علی (چنین) هذه آخر ما اوصیك به تقوی الله عزوجل. فان الله العاقبة للمتقین، سبحانك لاعلم لنا الا ما علمتنا انك انت العلیم الحكیم. تمت «كلمة التصوف»... 
منابع دیگر:   ذریعه 18/122 «كلمة التصوف» از همو با سرآغاز دیگر؛ كحاله 7/310 «عمر السهروردی»؛ زركلی 8/140 زندگینامه و نام چند كارش از آن میان «مقامات الصوفیة و معانی مصطلحاتهم» نسخۀ خطی، كه بایستی همین رساله باشد.