كفایة المعانی فی نظم حروف المعانی

از عبدالله بن محمد كرد بیتوشی شافعی (1160-1221ق/1747- 1806م) (بیتوش از دیهای كردستان عراق است).

از عبدالله بن محمد كرد بیتوشی شافعی (1160-1221ق/1747- 1806م) (بیتوش از دیهای كردستان عراق است). ارجوزه‌ای ست در نحو، در 682 (لؤلؤة ثمینة) بیت، كه در شهر احساء، به سال 1191ق (حسن الختام) سروده است. در پایان گوید: ناظمها المفتقر البیتوشی... نظمتها فی بلدة الاحساء... مجموعها لؤلؤثمینة... اَرختها باحسن الختام. دربارۀ حروف، در 4 «باب»: 1. تكْ‌حرفیها از گونۀ همزه و ب، 2. دو حرفیها ، از گونۀ ال، 3. 3 حرفیها، از گونۀ اجل، 4. چهارحرفیها، از گونۀ لولا. 

آغاز:   
احمـد ربـی حـالـة الضــراء
حمدی لـه فـی حـالة السراء
لا حَمدَ مـن یعبد ربـه علـی
حرف فان و ان كما قد انزلا
انجام:   
هَمّت لهم حسن لا لـه عمّت
و فیهـم كــل المـزایـا تمت
منابع دیگر:   كحاله 6/138-139 «عبدالله البیتوشی»؛ سركیس، معجم 2/1296 كه نشانی چ آستانه، 1289ق آن را داده.