كریم‌نامه؛ كریمیه

از حجةالاسلام مرحوم، به آنچنانكه در ص. ع. آمده است، كه منظورش حجةالاسلام میرزا محمدتقی تبریزی متخلص به نیر 1248-1312ق می‌باشد. مثنوی است هزلی كوتاه، در 107 بیت، خطاب به «كریم»: 
كـریمــا نگـهدار یــابـوی خـویش
مشو غره بر زور بـازوی خـویش...
به بیهوده كوبی تو سندان بـه مشت
من آنم كه ضحاك را كاوه كشت...
اذان قسمـت تــو، اقــامـت ز مــن
ز تـو هـر چه مأموم، امامت ز مــن
آغاز:   
كــریــم ای نَسِیب تـبـهكــار مــن
كـه داری ســر جنگ و پیكار مــن
همـانــــا مـــرا لیــوه پـنـداشتــی
كـه بــر جنگ مــن رأیت افراشتـی
انجام:   
دهد جمله بر وعظ من گوش و هوش
شـود راست دعـوی دیـوار و مـوش
منابع دیگر:   ذریعه 9/1241 «دیوان نیّر تبریزی» و نام چند كارش، كه این در میان آنها نیست.