القضاء و القدر؛ احكام...

از ناشناس. با دیدی شیعی. در دیباچه و خاتمه از خود نام نبرده است. در آن از سروده‌های فارسی بهره گرفته است. از آن میان در مسألۀ یكم گفتۀ خیام «می خوردن من حق ز ازل می‌دانست...» و پاسخ خواجۀ طوسی «هر كس ز روی علم و دین اهل بود...» آورده است. (گ 33 پ). در 3 «مسأله» و 1 «خاتمه»: 1. اختلف الامة فی الافعال الاختیاریة للعباد بل لسایر الاحیاء، 2. ذهبت الاشاعرة الی ارادة بجمیع الكاینات، 3. فی تحقیق القضاء و القدر. خاتمه. ثبت فی صحاح الاحادیث ذم القدریه. 
آغاز:  الحمدلله الذی اوضح البینات، و الهدی و الزم الحجة... و بعد، حررة هذه الرسالة فی احكام القضاء و القدر و ما یلیق به 
انجام:   سبیل الحق و الرسالة و استار فیها الاعلام. فلنقطع الكلام حامدین الی نعمائه المتظاهرة و الآئه المتواترة منها... و ابطال آراد الباطلة و البحث لاعتقاد المذاهب الزاعیة. تمت.