فرهنگ فارسی به فارسی؛ فرهنگ فارسی به ترکی

ناشناسی از سدۀ 8ق به آن سو، که شیوۀ نگارش: واژۀ (ج = چ، ک = گ) چنین می‌نمایاند. 
بی‌ترتیب ویژه‌ای، بخشبندی نشده، در یک سطر واژه‌های مترادف فارسی و یا نزدیک به هم را آورده، و در زیرنویس آن واژه برابر آن به زبان ترکی را، در پایان شماره‌ها از یک تا صد را آورده است. 
برای نمونه:   خدا: تنکری (بی‌نقطه)؛ روز: کون (گون)؛ ما (ه)؛ ای (آی)؛ ماه‌ها: ابلر (آملر)؛ ستاره: یولدوز؛ اخترکان: یولدوزلر. 
آغاز:   خدا، ایزد، یزدان، داد، دادفرمان، دادگر، بردبار، مهربان، بخشاینده، بخشایشگر، کردگار (در زیرنویس این واژه‌ها، واژۀ یکم به ترکی درآمده و دیگر واژه‌های مترادف با نشانی «م» برابری را نشان داده است). 
انجام:   سیصد نیار، چهارصد نیار، پانصد نیار، ششصد نیار، هشتصد نیار، هزار سپس شماره‌ها گویا به سیاق قدیم.