عروض سیفی؛ میزان الاشعار؛ عروض

از سیفی بخارایی، از سرایندگان روزگار میرعلیشیر نوایی جغتایی (844-906ق). 
در دیباچه و در پایان و ضمن سروده‌ها، تنها تخلص خود «سیفی» را آورده است. تاریخ نگارش 896/ فیضها/ 91-1490م در پایان آورده شده است: «سیفی» چه رساله نوشتی دلکش... بنویس که هست «فیضها» تاریخش. با سربندهای «فصل»، بی‌شماره: فصل در تعریف شعر و بیان شاعر، در بیان حاجت به علم عروض، در بیان موزون و ناموزون و تقطیع، حروفی 
که ملفوظ‌اند و نه مکتوب، در بیان الف و واو و ها و یا، در بیان نون ساکن، در بیان اجزای میزان بیت، وجه تسمیۀ بیت و اجزای آن، در بیان عدد بحور/ و وجه تسمیۀ مصراع، رکن سالم و غیرسالم، در بیان بحور به تفصیل، در بیان فک بعضی از بحور... 
همراه با «دوایر عروضی» و شکل‌های توضیحی. 
آغاز:   الحمد لله الذی جعل علم العروض میزان الاشعار، و الصلاة... اما بعد، بدانکه باعث بر این تألیف آن بود که گاهی که با اصحاب کتب عروض مباحثه کرده می‌شد، در هر دقیقه نکته‌ای می‌طلبند. 
انجام:   که این مصراع را چنین تقطیع می‌توان کرد: که العاشق «مفعول» خفی هوا «مفاعیل» کساهنا «مفاعیلن» هر «فع». والحمد لله علی الاتمام.
منابع دیگر:   مشترک، 13/2692 به نام بالا (33 نسخه)، همانجا، 2980 «عروض» سیفی برای منابع و نسخه بیشتر؛ گنج‌بخش، 3/1231 به 3 نام بالا (5 نسخه)؛ اختر راهی، ترجمه‌ها، 412 به 3 نام بالا برای ترجمۀ اردویی آن از خوش محمد به نام «تشریح العروض»؛ خیامپور، 1/382 سیفی بخارایی؛ نسخه‌ها، 3/2162 به سه نام بالا؛ ذریعه، 9/486 «دیوان»، همانجا، 15/254 بی‌نام نگارنده، 258 نام یکم؛ استوری، گرامر، 186 نام یکم؛ مشار، 3/3509 نام سوم، یازده چاپ؛ مشار، مؤلفین، 3/385؛ اندیاآفیس، چاپی، 50، شش چاپ را دارد؛ نفیسی، 1/193 نام کارهایش: 1. رساله در معما، 2. رساله در عروض، 3. دیوان در اصطلاحات اهل صنایع و حرف، 4. شرح معمیات میرحسین معمایی، 5. دیوان قصاید و غزلیات.