الصلاتیة بتحقیق المذاهب الاربعیة

از عبدالعزیز ]دیباچه[ که شاه عبدالعزیز (د 1239ق/1824م) نیست. چه در آن از شاه عبدالعزیز و «تفسیر عزیزی» (مشترک 1/62) او یاد می‌کند در ص. ع. او را «بهوپالی» و در انجامه «تتوی» خوانده‌اند. در دیباچه می‌گوید در برابر خواست برخی از دانشمندان شافعی، این را در اثبات مذهب حنفی و رد وهابیان ساختم و به «الصلاتیه...» نامیدم. به عربی و فارسی درهم آمیخته، و گاهی عبارت‌های اردو نیز بکار برده است. و از هموست: الاشاراتیه، هف‍ . 
آغاز:   حمدله. عاقبة. و الصلاة و السلام علی النبی المرسل عند انتهاء الوقت و الزمان... اما بعد، فان الفقیر الملتجی عبدالعزیز، لما اراد بعض العلماء الشافعیة، یطلبون الدلایل. 
انجام:   فحسب هذه الرسالة من ید ضعیف عبدالعزیز رداً للوهابیه. 
منابع دیگر:   مشترک 1/62 فتح العزیز؛ علمای هند 122 نام چند کار دهلوی که این در میان آنها نیست؛ مشار؛ مؤلفین 3/862 کارهای چاپی دهلوی که این در میان آنها نیست.