شجره الهیه

از رفیع‌الدین محمد بن حیدر حسینی طباطبایی نایینی، رفیعا (د 1082ق، بآنچنانکه بر سنگ خاکجایش نوشته).

از رفیع‌الدین محمد بن حیدر حسینی طباطبایی نایینی، رفیعا (د 1082ق، بآنچنانکه بر سنگ خاکجایش نوشته). در اصول عقاید، در 1 «مقدمه» و 8 «مطلب» و «فصل»هایی و در پایان تاریخ نگارش 9 ع 2/1047ق آمده است: مقدمه در دو «فصل»: (تقسیم موجود، ابطال تسلسل)، مطلب 1. در اثبات واجب الوجود، 2. صفات ثبوتیه، در 7 «فصل»: (1. علم باری، 7. واجب الوجود ازلی و ابدی ست)، 3. صفات سلبیة، 7 «فصل»: (1. واجب الوجود مرکب نیست، 7. محتاج به غیر نباشد)، 4. در افعال واجب، 10 «فصل»: (1. تقسیم افعال، 10. در آجال و ارزاق)، 5. در اسمای باری، در 4 «فصل»: (1. تحقیق در اسم، 4. اسماءالله)، 6. نبوت، 6 «فصل»: (1. معنی پیامبری، 6. دفع شبهۀ منکرین)، 7. امامت در 7 «فصل»: (1. معنی امام، 7. دفع شبهۀ منکرین)، 8. معاد، 5 «فصل»: (1. امکان اعادۀ مکلفین، 5. وجود جنت و نار). 
این رفیعا چندین حاشیه نگاشته است. نک‍ : ذریعه 6/109، 112، 121، 132، 146، 184، 195، 198. و از هموست: اقسام التشکیک، همانجا 2/271؛ الثمره، که گزیدۀ همین «شجرۀ الهیه» است؛ دفع شبهة الاستلزام، همانجا 8/230. 
آغاز:   حمد بی‌حد و ثنای بی‌عد معبودی را سزد که به افاضت انوار وجود ممکنات (33 سطر پس). اما بعد، چون عظیم‌ترین نعمتی که انسان به آن اختصاص یافته معالم... . 
انجام:   و چون به توفیق الهی مؤلف را میسر شد ایراد آنچه مقصود الایراد در این رساله بود، به تاریخ ]9 ع 2/1047ق[ از تألیف و تنمیق این رساله فراغ اتفاق افتاد... . 
منابع دیگر:   ذریعه 13/28 «شجرۀ الهیه»، همانجا 9/377 «دیوان رفیعا نایینی» که دو تن بدین تخلص‌اند؛ نسخه‌ها 2/962 «شجرۀ الهیه» که نشانی 11 نسخه آن را داده؛ اعلام 1/903؛ طبقات 11/226.