از محمود الحسینی الفارسی، متخلص به نعمت، به آنچنانکه در پایان نسخه به خامۀ سراینده آمده است، و تاریخ پایان (ج 2/1328ق) میباشد.
از محمود الحسینی الفارسی، متخلص به نعمت، به آنچنانکه در پایان نسخه به خامۀ سراینده آمده است، و تاریخ پایان
(ج 2/1328ق) میباشد. وی بایستی سیدمحمود بن زینالعابدین فسوی (1271-1345ق) باشد که در سنگلج تهران میزیسته است. نسخۀ در دست دارای: 41 داستان کوتاه سفرنامه مانند، از دیدههای او در بمبئی، عشقآباد، بخارا، سمرقند، مصر، اسلامبول و تفلیس است. سپس دو مثنوی میهنی. آنگاه غزلها به ترتیب الفبایی از الف تا یاء. و از هموست در این فهرست «طرفة المطایبات».
آغاز (داستانها): بمبئی. در سیرک، دختری ماهرو، در قفس چهارنره شیر رفت و هنرها نمود. آخر حکم کرد که شیر... آغاز مثنوی میهنی: شبی دیدم به خواب از برکه رودی ـ گذر کردم به باغ دلفروزی... آغاز غزلها: کنج غم عشقت خواست دیوانه دل ما را ـ زنجیر دو زلفت ساخت دیوانه دل ما را.
انجام: کاین چرخ همان(؟) است که همچون بهرام کرد است بـه گـور صد هزار ای سـاقی
منابع دیگر: ذریعه، 9/1215، «دیوان نعمت فسایی»، در آنجا ضمن برشمردن کارهایش از «سفرنامه» او یاد شده؛ اعلام 3/2531؛ فهرستواره 1/181 «سفرنامه»؛ نسخهها، 6/4011، برای زندگینامه و نام چند کار او، همانجا، 6/4011، «سفرنامه» از همو که نشانی 2 نسخۀ آن را داده؛ فرهنگ سخنوران، 612 نعمت فسایی؛ مشار، مؤلفین، 6/103، برای کارهای چاپ شدهاش: 1. چار مینو، شعر، 2. گنج زر؛ دیوان.