خلاصة اللغة

از محمدشریف کاشانی ]دیباچه[. پیش از 28 شعبان 1236ق که تاریخ نسخۀ مرعشی است و نسخۀ در دست که 1267ق می‌باشد. نام کتاب «خلاصة اللغه» در انجامۀ نسخۀ دردست آمده است و نه در دیباچه. 
فرهنگ عربی به فارسی است، به ترتیب الفبایی، در حرف آغاز یکم و دوم. بسیار کوتاه اَبهَرَ، اَبهَر (شهر)، ابط، ابطی، ابهام، آبسوج، ایلچ. 
برای نشانی: باب السین المهمله. سایبان آن پوست که بچه در آنجا و مال کثیر. سآب. شک گرفتن خلق، و خیک انگبین. سات، ششم. ساج طیلسان سبز یا سیاه و اسم دوا ]...[ من‌الهند. سادن، خادم و حاجب. 
آغاز:   حمد بی‌حد و ثنای بی‌عدد مر حکیمی را که از حکمت کاملۀ او طبیعت انسانی به جهت حفظ صحت... اما بعد، چون این حقیر قلیل البضاعة محمد شریف کاشانی را اشتیاق زیاد به مطالعه کتب و تواریخ و مؤلفات حکما و اطباء متأخرین بود. و اکثر اوقات به عبارات لغات که محتاج الید اوست. لهذا به جهت تذکرۀ خود این لغات را از بعضی کتب فراهم آورد و این رساله را ترتیب. 
انجام:   یمین دست راست، عین برکت و مبارک، و نیک، یوم روز پوچ آفتاب است، تمام شد این کتاب «خلاصة اللغة» در دارالزنجان در غایت اضطراب و سرعنی، اگر خطایی و زللی در او رفته باشد زیل... حقیر کاتب ارباب فرهنگ و هوش، انشاءالله تعالی... 
منابع دیگر:   مرعشی ـ اشکوری، 4/236ش، 1449.