خسرو و شیرین

از میرزا شمس‌الدین ابوالفتح، «جرعه» تبریزی (نک‍ : کلیات جرعه). گفته شده سراینده به انجام رساندن داستان دست نیافته است. نسخۀ در دست دربرگیرندۀ پیرامون 2400 بیت است و با این سربندها: 
معراج خاتم‌الانبیاء، مراتب عشق جسمانی و مجازی، ظهور عشق که از عالم تجرد خاست، تفریح کردن زلیخا پیش دایه و یاری طلبیدن، مأمور فرمودن زلیخا معماران را در طرح‌اندازی کاخ هفت منظر. 
آغاز داستان: 
شهنشــاه عجـم آزاده خسـرو
که رفتی بر مرادش چرخ کجرو
آگاهی یافتن خسرو از طلوع کوکبۀ حُسن شیرین و عاشق شدن غایبانه بر او، ناچار شدن پرویز در استکشاف راز خود و چاره جستن از شاپور، سفر گزیدن شاپور به طلبکاری شیرین، باز نمودن شاپور صورت خسرو در منزلگاه شیرین، گزارش آوردن شیرین به جانب تصویر پرویز و استکشاف حال او. 
مجلس آراستن شیرین و طلب نمودن شاپور به دعوت خاص، پاسخ گزاردن شاپور مر شیرین را در مجلس. 
آغاز:   
خــداونـدا عنـایت کـن زبـانـی
کـه پــردازد بمعنــی داستــانی
زبانی عنصرش از عشق و مستی
ز هـر وصفی بذوقش چیره‌دستی
منابع دیگر:   ذریعه (1)9/193 «دیوان جرعه»،‌ همانجا 19/165 «مثنوی خسرو و شیرین»؛ خیامپور 1/209.