الحاوی؛ جامع الحاضر لصناعة الطب؛ الجامع الکبیر

از محمد بن زکریای رازی 240-320ق (نجم‌آبادی)، (251-311ق/865-923م). می‌گویند بزرگترین کار اوست، که پس از مرگش به دستور ابوالفضل بن عمید، استاد صاحب عماد و وزیر رکن‌الدوله، به کوشش شاگردانش گردآوری شده است. سال‌ها کتاب درسی شرق و غرب بوده و به زبانهای زندۀ شرق و غرب ترجمه و چاپ شده است. نجم‌آبادی بر پایۀ چهار منبع کهن: ابن ندیم، ابوریحان بیرونی، قفطی و «عیون‌الانبا» ابن ابی اصیبعه آن را بررسی کرده است.
منابع دیگر:   ذریعه، 6/239 «الحاوی»؛ اعلام، 3/2085؛ نجم‌آبادی، مؤلفات و مصنفات، چ تهران، 1371 خ/9-43؛ بغدادی، هدیه، 2/27؛ حاجی‌خلیفه، 1/628؛ «الحاوی فی الطب»؛ کحاله، 1/6.