حاشیةٌ کلامیة

ناشناخته. حاشیه‌ای است بر متنی فلسفی ـ کلامی. واژه‌های فارسی (نور، هستی، نیستی)، و نیز سرودۀ زیر در آن بکار رفته است: و منهم ما قاله فی الحکمة المنظومة: هر چه هست از قامت ناساز اندام ماست ـ ورنه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست (گ 21 پ). در آن از متن و شرح به اشاره یاد شده است: قوله. فیندفع ما ذکر و ما ذکرنا اَن یبطل الدلیل الذی ذکره المصنف و الدلیل الذی ذکره الشارح فقد عرفت اَن الدلیل الذی ذکره الشارح (گ 10 ر).
آغاز:   بسمله. قال المحقق الدوانی فی «شرح الهیاکل» و اما معناه. فقال صاحب «الکشاف» و هو الدایم القائم بتدبیر الخلق و حفظه هذا المعنی الذی ذکره صاحب «الکشاف».