تذکرة الذاکرین

از درویش محمد معروف به میرزا محمد، مشهور به محقق اردبیلی، بن سلطان محمد. نگارنده، نام خود را در «خاتمه» آورده است و از خود به اردبیلی منشاء و كاشانی مولد و مسكن و از گروه نوربخشیان یاد می‌كند، و زنجیرۀ طریقت خود را نیز آورده است: قاضی اسدالله القهپایی (كه به سال 1048ق درگذشته و در دارالمؤمنین كاشان، در مقبرۀ سلطان الفقراء شاه شمس به خاك سپرده شده است)، از درویش علی سدیدی سبزواری، از شیخ ملك‌علی جوینی، از حاج‌محمد جوینی، از شیخ كمال‌الدین جوینی، از حاج‌حسین ابرقوهی، از امیرسیدمحمد معروف به نوربخش، كه این گروه بدو شهرت یافته است و این زنجیره به حضرت رضا می‌انجامد، و تاریخ انجام در خاتمه 9 محرم 1050ق آمده است. گفتاری ست عرفانی، به نثر آمیخته به نظم، در ذكر و وجد و سماع و جانبداری از آن.
در 1 «مقدمه» و 6 «تذكره»: مقدمه در بیان معنی ذكر، تذكرۀ 1. در آنكه ذكر، افضل عبادات است، 2. در معنی لااله... ، 3. در ذكر جهر و جمعیت حلقۀ ذكر، 4. ذكر خفی و قلبی كه اصل اصول اذكار است، 5. در آنچه بعضی از اهل سلوك روا می‌دارند و مجالس سماع، 6. تواجد و وجد. خاتمه در احتیاج به پیر، و در پایان زنجیرۀ طریقت خود را آورده است. در منابع در دسترس از این رساله نشانی بدست نیامد.
و از هموست در این فهرست: «تبصرة الواعظین».
آغاز:  بسمله. الحمد لمن لیس للحمد اهل دونه، فلایشاركه فی الثناء... و بعد، این چند كلمه‌ای ست در معرفت ذكر الهی و تواجد اهل سماع...
انجام:  ... و افاض علینا من اسرارهم انوار الصدق والیقین. اتفق الفراغ... (عصر جمعه 9 محرم 1050ق) حامد مصلیا علی هاجرها صنوف الصلاة و التحیة...
منابع دیگر:  ذریعه (4/517 و 15/246) دست كم از دو كار او نشانی آمده است: 1. تیسیر المرام، در تفسیر، كه در 1055ق نگاشته است، 2. رسالۀ عرفانی، همانجا 15/246؛ اعلام 3/2004؛ طبقات 11/495؛ گفتار مرتضی مدرسی چهاردهی، نشریۀ انجمن آثار، شهریور 2535 شاهنشاهی ص 29-40.