پنج گنج

از امیرخسرو دهلوی، ابوالحسن بن سیف‌الدین، متخلص به «خسرو» (آگره 651-725ق/1253-1325م). پنج مثنوی است که در 3 سال سروده و در پایان «هشت بهشت» گوید: شکر حق را که از خزانۀ غیب ـ ریخت چندان جواهرم در جیب ـ که از آن نقد قیمتی به سه سال ـ کردم این «پنج گنج» مالامال.
در آغاز همان هشت بهشت کارهای انجام شده را بدین ترتیب یاد می‌کند: مطلع الانوار، خسرو و شیرین، شرح راز سکندری (= آیینۀ سکندری).
منابع دیگر:   ذریعه، 7/259 «خمسۀ دهلوی»، همانجا 9/293 «دیوان امیرخسرو»، نسخه‌ها، 4/2679 (68 نسخه)؛ مشترک، 7/314 (11 نسخه)؛ مشار، فارسی، 2/1918 «خمسۀ امیر خسروی».