از محمد بن حسین مدعو به اسماعیل مازندرانی ]دیباچه[، كه همان ملااسماعیل بن محمدحسین بن محمدرضا بن علاءالدین محمد مازندرانی اصفهانی معروف به خواجویی، كه در خواجوی اصفهان میزیسته است (د 11شعبان 1173ق/1760م) میباشد. گفتاری ست دربارۀ نظریۀ میرداماد (د 1041ق/1631م) در آنباره.
از محمد بن حسین مدعو به اسماعیل مازندرانی ]دیباچه[، كه همان ملااسماعیل بن محمدحسین بن محمدرضا بن علاءالدین محمد مازندرانی اصفهانی معروف به خواجویی، كه در خواجوی اصفهان میزیسته است (د 11شعبان 1173ق/1760م) میباشد. گفتاری ست دربارۀ نظریۀ میرداماد (د 1041ق/1631م) در آنباره.
در آن از «السید السند الداماد ق» و «الفاضل المجلسی ره» و «الفاضل الالمعی محمدطاهر بن محمدحسین ق» و رسالۀ این یكی «بهجة الدارین» یاد میكند.
آغاز: بسمله. بعد حمدالله المنفرد بالقدم و الازلیة، المتوحد بالبقاء و الدوام و الابدیة... محمد بن حسین المدعو باسماعیل المازندرانی. لما تأملت فیما استدل به السید السند المحقق الداماد علی ابطال القول بالزمان الموهوم...
انجام: و ارشدنا الی ما فیه صلاحنا فی البدایة و النهایة، و صلی الله علی محمد و اله معدن الرسالة و منبع الهدایة و الحمدلله اولاً و آخراً قد تمت...