قرابادین؛ ادویه مرکبه

ناشناسی که در دیباچه از خود به «لاشئ حقیر» یاد می‌کند، که این «مختصر» را در ادویۀ مرکبه از کتاب‌های نامداری مانند: «قانون»، «حاوی»، «کامل»، «منصوری»، «ذخیره» و «کفایة» و مانند آنها گزیده و از نسخه‌های «الامام القائم قوام‌الدین قدوة الفضلاء» ]نام سفید گذارده[» و «شرف‌الزمان الماوشانی ]؟[» بر آن افزوده و این را در 49 «باب» ساخته است.
در انجامۀ باب 49، که پایان کتاب به‌شمار می‌آید نگارنده بدرالدین قلانسی (محمد بن بهرام، زندۀ 620ق/1223م) شناسانده شده است. این باب تنها 17 صفحه از نسخه را دربرمی‌گیرد. باب 1. فی التقاط الادویه و ادّخارها، 2. فی احکام الاحراق من الادویه، 3. فی احکام الغسل، 4. فی احکام الجمود و الممازجة، 5. فی ترکیب الادویة المفردة و کیفیة استعمالها فی الادویة المرکبة، 10. فی طبخ السرطانات للمسلولین، 15. مایدرک المعجونات، 20. فی تفسیر اسامی الادویة المرکبة بالیونانیة، 30. فی ادویة الرعاف و علاج ...، 40. فی الزینة، 45. فی علاج جملة من شرب السموم، و فی آخره وصیة فی وضع المحاجم، 46. فی ابدال الادویة، 47. فی الاوزان و المکاییل، 48. فی طرد الحشرات، 49. فی ذکر الخواص.
آغاز:   الحمدلله الحکیم القاهرالعزیز، القادر المتفرد بالازلیة، المتوحد بالاحدیة... اما بعد، فقد دعانی الی جمع هذه المختصر، انی رأیت جل القرابادینات مشحونة من النسخ الادویة المرکبة...
انجام:   قال ابوعبدالله بن جرنل فی منتخباتة من طبایع الحیوان و خواصها، قدجرب هذا و تعلل السکر جداً والله اعلم بالصواب، تمت کتاب القرابادین من تصنیفات الشیخ الامام الاجل بدرالملة والدین القلانسی (رح) فی یوم سبعة عشر من شهر جمادی‌الاول سنۀ 1094ق. با نشان مهر بیضی «یا امام موسی الکاظم».