شرح دیوان انوری

متن از حکیم اوحدالدین علی بن اسحاق انوری ابیوردی که نام او را محمد بن محمد نیز گفته‌اند، از نیمۀ سدۀ ششم ق ]مشترک[. در نسخۀ دردست، نام سراینده به گونۀ دوم محمد بن محمد، و نام گزارش‌کننده «داود بن محمد علوی شادی‌آبادی» آمده است، که می‌گوید: گزیدۀ سروده‌هایی به خواست «شهنشاه معظم الله ملکه» بی نشانی بیشتر این را ساختم. نسخه به نستعلیق خوش است ولی شاید از روی نسخه با لغزش رونویسی شده است، چون نام شرح کننده تا اینجا که من می‌دانم محمد بن داود بن محمد است، که به دستور سلطان ناصرالدین خلجی فرمان روای مالوه (906-916ق/1500-1510م) ساخته است ]مشترک[ و از هموست: «شرح دیوان خاقانی» (نسخه‌ها) و «جراثقال» (فهرستواره).
برای نشانی: در مدح مجدالدین گوید: (بیت) حبل متین ملک (؟) دوتا کرده روزگار/ اقبال را به وعده وفا کرد روزگار. «حبل متین» رسن، استوانه اقبال پیش آمدن دولت و قوه و حبل المتین لفظ متعارف، و معنی بیت آن این است که روزگار حبل متین ملک را دوتا کرد، یعنی چون ممدوح را سلطان منصب وزارت داد و قوت ملک (گ 13 ر).
آغاز:   ... اما بعد می‌گوید جامع این ابیات غریب و شارح این نکات عجیب، کمترین بندگان حضرت محمدی داود بن ]چنین[ محمد علوی شادی‌آبادی نورالله قلبه بنور عرفان الحقیقة.
انجام (افتاده):   حکیم نوری می‌گوید من پیش از این چنان تو فکر بودم که روز.