شرح القصاری

از ناشناسی که شاید نامش در بخشی از دیباچه بوده است که در نسخه افتاده است. نگارنده کار خود را به نام شمس‌الدین محمد بن میرسیدشریف گرگانی (704-836ق) با ستایش بسیار ساخته است. شرح «القصاری» علاءالدین احمد خجندی (نک‍ : هف‍‌ ). چلبی (کشف الظنون 2/1327) از شرح آن از حسن شاه بقالی (د 905ق) یاد می‌کند. برای نشانی: الرکن الاول فی التغییرات ای فی بیان ما یرد علی المضاعف و المعتل من الادغام و الاعلال بانواعه الثلاثة. و قدم الادغام مع تقدم الاعلال علیه (گ 25 پ).
متن از کتابهای درسی بوده است. برای ترجمه و شرح فارسی آن، نک‍ : مشترک 13/2653، 2672.
آغاز (افتاده):   طلبا لان یلایم و غایب الطالبین... .
انجام:   لیست مختصة بمواضعها، لکنها انما ذکرت بلفظ الماضی، لانه اصل الافعال، و الله تعالی اعلم بحقایق الامور. والاحوال... و قد فرغ... .