انوار العقول من اشعار وصیّ الرّسول

سروده‌های حضرت علی(ع) است. در دیباچه به نام بالا نامیده شده، با همان نشانیها که در «ذریعه، 2/431» آمده، که در آنجا گفته شده است گردآوری قطب‌الدین کیدری، ابوالحسن محمد بن الحسین بن حسن بیهقی نیشابوری، سدۀ 6ق می‌باشد. در نسخه نام گردآورنده نیامده است و همراه است با ترجمۀ زیرنویس آن به زبان فارسی (نک‍ : الحدیقة الانیقه؛ دیوان حضرت علی، هف‍‌ ). سروده‌هایی ست به ترتیب قافیه، و در میانه بندهایی به نثر.
وی نخست سروده‌های حضرت دربرگیرندۀ سروده‌های حکمی را گرد آورده «الحدیقةالانیقه» نامیده (نک‍ : هف‍‌ ) سپس همۀ سروده‌ها را کسی دیگر گرد آورده «انوار العقول» نامیده است ]طبقات[.
آغاز:   ... الحمد لله الذی دانت عزته الجبابرة و تضعضعت دون عظمته الاکاسرة... اما بعد، فقد تحقق اَن العلم انفس... الناس من جهة التمثال اکفاء... مردمان از روی پیکر همسانند. پدر ایشان آدم است و مادر حوا... .
انجام:   و لکنا اذا امتنا، بعثنا ـ فنسأل بعده عن کل شیئ ـ ولیکن ما چون بمیریم... هذا ماکد الیه کدی و ادّی الیه جهدی من التقاط هذا الدرر. الفریدة و ارتباط او ابدها الشریدة. و جمعها من مطان متباعدة، و تسویدها من اماکن متعادیة و قد حیّرتها لک و سقیتها الیک فَعَلیکَ بالحسر عن الذراع الجد و التمسیر عن ساق الجهد لحفظه و ضبطه و رعایة الفاظه و معانیه...