فتح و ظفر؛ دیوان شیبانی

از ابونصر فتح‌الله بن محمدكاظم شیبانی كاشانی (د 1308ق). دیوان اوست در 2 بخش: غزلها و قصیده‌ها، هر یك به ترتیب الفبایی. هر یك از غزلها با نام «ولیعهد» یا «مظفر»الدین میرزا می‌انجامد با دیباچه‌ای به نثر كه در آن می‌گوید آن را «فتح و ظفر» نامیدم كه «فتح» از نام خود برگرفته و «ظفر» را از نام مظفرالدین میرزا ولیعهد. در این مقدمه از كتابها و منظومه‌هایی كه پیش از این نگاشته نام می‌برد. در «خاتمه» تاریخ انجام را روز آخر رمضان 1302ق یاد كرده است و پیش از «مقدمه» دیباچه مانندی است از نویسندۀ نسخه در زندگینامۀ سراینده و فهرست نگاشته‌های او: 1. سحر، 2. مقالات 3گانه، 3- فرّخ، 4. جواهر مخزون، 5. لآلی مكنون، 6. تنگ شكر، 7. مسعودنامه، 8. درج درر، 9. گنج گهر، 10. كامرانیه، 11. یوسفیة، 12. زبدةالآثار، 13. مطایبات، 14. دیوان اشعار متفرقه، 15. فتح و ظفر (همین كتاب).
آغاز (دیباچۀ نثری):   علی عالی اعلا، داناتر است، و همۀ علما و خردمندان نیز دانند كه... نام او «فتح و ظفر» از روی فال و میمنت ـ تا به نام او زمن ماند به گیتی جاودان.
آغاز (متن):   
ای رهـاننده همـه از آتـش و از آبهـا
كشتی ما چند خواهد ماند، در گردابها
انجام:   ز پادشاهی و هیچ كم نخواهد شد ـ ایا توانگر جاوید بینواپرور... همه هوا قلم سیم شد به شكل شهاب... بزرگان عالم تواند بود.