رحلت حضرت آیت ‏اللَّه العظمی "سیدحسین بروجردی" (1380ق)

مرجع بزرگ شیعه آیت‏ اللَّه العظمی سید حسین طباطبایى بروجردی در سال 1292 قمری در بروجرد متولد گردید. وی فقیه بزرگوار و عالم وارسته ‏ای بود كه زندگی خویش را در راه پربار ساختن مكتب فقهی اهل ‏بیت عصمت و طهارت(ع) سپری ساخت. دراصول و رجال از شاگردان حاج سیدمحمد شفیع جابلقی بود و ضمن آشنایى با تاریخ فقه، حدیث و تفسیر را از سیدجعفر كشفی دارابی اخذ كرد. آیت اللَّه بروجردی به حدیث و رجالِ حدیث، تسلط كامل داشت. دانشور بروجرد در 28 سالگی راهی نجف اشرف گردید و در مدت هشت‏ سال از محضر عالمانی هم‏چون آخوند ملامحمد كاظم خراسانی، شیخ ‏الشریعه ‏ی اصفهانی و علامه سیدمحمد كاظم یزدی بهره برد و به مقامی عالی در علم دست یافت. و طبقات روات و محدثین را كاملاً می‏ شناخت. ایشان پس از آن ساكن بروجرد گردید ولی به درخواست علما و فضلای قم، در سال 1363 ق راهی این شهر شد و زعامت حوزه ‏ی علمیه را برعهده گرفت. این عالم برجسته شاگردان فاضلی را پرورش داد كه حضرات آیات مرتضی مطهری، سیدمحمد حسینی بهشتی، جعفر سبحانی، محمدفاضل لنكرانی، ناصر مكارم شیرازی و... از آن جمله ‏اند. در زمان این شخصیت، در اقصی نقاط جهان و ایران بناها ومساجد عظیمی بنا شد. از جمله مسجد اعظم قم و مسجد بزرگ بندر هامبورگ در آلمان را می‏ توان نام برد. تألیفات او عبارتند از: جامع احادیث شیعه، تعلیقه بر اسفار، طبقات رجال، رساله‏ ای در منطق، حاشیه بر كفایةالاصول، حاشیه بر كفایه‏ ی شیخ طوسی. ایشان سرانجام در 10 فروردین سال 1340ش در 88 سالگی در قم رحلت نمود و در حرم حضرت معصومه(س) مدفون گردید.