جشن های ایران باستان / اردشیر آذرگشسب

ایرانیان باستان به گواهی نویسندگان و دانشمندان خویش و بیگانه مردمی بودند آزاده، نیرومند، راستگو و نیکوکار. در بین آنها تنبلی و بیکاری، ریاضت و گوشه نشینی، درویشی و دریوزگی و تجرد و رهبانیت مفهوم خارجی نداشت، دنیای کار و کوشش، دنیای علم و هنر بود.

 

ایرانیان باستان به گواهی نویسندگان و دانشمندان خویش و بیگانه مردمی بودند آزاده، نیرومند، راستگو و نیکوکار. در بین آنها تنبلی و بیکاری، ریاضت و گوشه نشینی، درویشی و دریوزگی و تجرد و رهبانیت مفهوم خارجی نداشت، دنیای کار و کوشش، دنیای علم و هنر بود.

پدران با فر و فرهنگ ما، در ایران باستان برابر تعلیمات عالیه ای که از پیامبر بزرگ اشوزرتشت اسپینتمان گرفته بودند دنیا را میدان مبارزه سپنتا مینو و انگره مینو یعنی دو قوه نیک و بد می دانستند و از آنجائی که به فیروزی نهائی سپنتا بر انگره مینو ایمان قطعی داشتند همواره مانند یک سرباز فداکار و جدی به نفع نیکوکاران با بدکاران و بداندیشان می جنگیدند تا بدیها و آلودگی ها و نادانی ها و بی عدالتی ها از جهان رخت بر بندد و در اثر کار و کوشش و سعی و عمل و راستی و درستی آنها سرانجام انگره مینو با تمام دستیارانش از پهنه گیتی رانده شده و دنیا یک پارچه صلح و صفا و آسایش و آرامش شده لایق زیست و نشو و نمای راستان و نیکان گردد.

انجمن فرهنگ ایران باستان دوره ششم مهر 1347 شماره 2

 

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی