محاصره ی مكّه و سنگ باران كعبه از سوی سپاهیان یزیدبن معاویه (64 ق)
یزیدبن معاویه پس از شهادت اباعبداللّه الحسین(ع) و یارانش در كربلا و اسیر نمودن اهل بیت و بازماندگان آنان، خود را در نزد مسلمانان، بی مقدار و بی اعتبار كرد. از سوی دیگر، افشاگریهای خاندان عصمت و طهارت و طرفداران اهلبیت(ع)، مردم را بر ضد حكومت یزید وادار به قیام نمود.
.jpg)
یزیدبن معاویه پس از شهادت اباعبداللّه الحسین(ع) و یارانش در كربلا و اسیر نمودن اهل بیت و بازماندگان آنان، خود را در نزد مسلمانان، بی مقدار و بی اعتبار كرد. از سوی دیگر، افشاگریهای خاندان عصمت و طهارت و طرفداران اهلبیت(ع)، مردم را بر ضد حكومت یزید وادار به قیام نمود. به همین جهت در سال 63 ق شورشها و جنبشهایى بر ضد یزید در حجاز به وجود آمد. سرانجام اهالی مكه و مدینه اقدام به مخالفتهای علنی و درگیری مسلحانه با سپاهیان و عاملان یزید نمودند. در مكه، عبدالله بن زبیر با پرداختن به عبادت و مخالفت با یزیدبن معاویه، مردم را به گرد خود جمع كرد وبه تدریج قوت یافته بود و توانست شهر مكه را از دست عامل یزید بیرون آورد و خود بر آن استیلا یابد. سپاهیان شام به مكه هجوم آورده و آن را در محاصره خویش قرار دادند و بر اهالی آن بسیار سخت گرفتند. آنان بر بلندیهای اطراف مكه، منجنیقها و سنگ اندازهای بزرگی نصب كرده و به وسیله ی آنها شهر را سنگباران كردند. عبدالله بن زبیر و بسیاری از مردم به مسجدالحرام پناه آورده تا از شدت سنگباران دشمن در امان باشند، ولی حصین بن نمیر دستور داد كه مسجدالحرام و كعبه را نیز نشانه گرفته و زیر ضربات خویش قرار دهند.سپاهیان یزید با این اعمال ننگین خودكاری از پیش نبرده و متقابلاً موجب تقویت عبدالله بن زبیر و قیام او گردیدند. سرانجام یزید در 14 ربیعالاول همان سال به هلاكت رسید و نیروهای شامی به شام بازگشت نمودند و عبدالله بن زبیر، زمام امور حجاز را به دست گرفت.