ارتحال عالم بزرگوار مهدی الهی قمشه‏ ای (1352 ش)

دانشمند بزرگوار و فیلسوف و عارف و شاعر وارسته، استاد محیی‏الدین مهدی الهی قمشه‏ ای فرزند ابوالحسن الهی، در حدود سال 1280 ش (1319 ق) در شهرضا (قمشه سابق) در استان اصفهان به دنیا آمد. وی در ابتدای جوانی در اصفهان از محضر حضرات آیات حاج آقاحسین قمی، آقا بزرگ حكیم خراسانی و میرزا مهدی اصفهانی استفاده برد و خود در فقه، اصول، فلسفه و حكمت به مراتب والایی دست یافت. استاد الهی قمشه‏ای سپس به تدریس فلسفه و حكمت در مدرسه سپهسالار پرداخت و در كنار آن به تحقیق و تالیف روی آورد. پس از تاسیس دانشگاه در كشور، مدرسه سپهسالار كه محفل ادبا و مجلس حكما بود، به دانشكده معقول و منقول تبدیل گردید. حكیم الهی قمشه‏ای، ضمن تدریس در منطق، حكمت و ادبیات در آن مكان، به عنوان یكی از برجسته‏ترین استادان دانشگاه تهران شناخته شده و با نوشتن كتاب "توحید هوشمندان" به اخذ درجه دكترا از دانشكده مزبور نائل آمد. ایشان ضمن تدریس، با جملاتی شیوا، شیرین و پرجاذبه، مفاهیم دشوار فلسفی را بیان می‏كرد و در تایید اظهارات علمی خود از اشعار شاعران بزرگ، شاهد می‏آورد. در محفل علمی این حكیم الهی، دانشوران فاضلی پرورش یافتند كه حضرات آیات: سیدابوالحسن رفیعی قزوینی، عبداللَّه جوادی آملی، حسن حسن‏زاده آملی، كاظم مدیر شانه‏چی و سیدمحمدباقر حجتی و... از آن جمله‏اند. وی قلمی شیوا داشت و با همین شیوایی بود كه قرآن مجید را به فارسی ترجمه كرد. ترجمه او، از نخستین ترجمه‏های امروزی قرآن در زبان و ادبیات فارسی بود و درزمان خود، مورد توجه روشنفكران، دانشجویان و نسل جدید قرار گرفت. همچنین ترجمه آزاد مفاتیح الجنان، صحیفه سجادیه و كلیات دیوان الهی از دیگر آثار اوست. الهی قمشه‏ای یكی از مردان سیر و سلوك معنوی و به معنای واقعی كلمه، اهل توكل بود و مناعت طبع ویژه‏ای داشت. سرانجام این حكیم وارسته در شامگاه 24 اردیبهشت سال 1352 ش برابر با 12 ربیع الثانی 1393 ق در 72 سالگی درگذشت و در جوار حرم حضرت معصومه(س) مدفون گردید.