اخبار

هدف اصلی این پژوهش تجلی نقش مایه نیلوفرآبی، در نگارگری مکتب گورکانیان است. این مکتب حاصل پیوند نگارگری هندی و ایرانی است. بسیاری از هنرمندان ایرانی بنا بر دعوت همایون شاه به سوی دربار هند شتافتند و در آن جا عناصر هنر نگارگری ایرانی را با شیوه هندی درآمیختند. میرسیدعلی و میر مصور از آن جمله هنرمندان شاخص این شیوه بودند.

اسطوره ها بخش مهمی از باورها و زندگی روزمره مردمان باستان را تشکیل می داده اند . از زمانی که گیاهان نقش مهمی را در زندگی انسانها داشته اند و تا امروز نیز این عملکرد را حفظ کرده اند، بخشی از اسطوره ها حول گیاهان شکل گرفته اند و تدریجاً از قدرت بالایی برخوردار شدند. این اعتقادات افسانه ای از طریق سمبلها و نمادها مردمان و ملتهای باستانی می تواند رد یابی شود . نمادگرایی ابزرای برای دانش باستانی است و اساسی ترین وسیله برای توضیح مفاهیم است . نمادها به افکار جهت و حرکت می دهند و انسان ها را هدایت می کنند تا بدون کلام تفکر کنند . نماد در هنر و سطوح مختلف آن و براساس باورها و آداب اجتماعی که هنرمند را تحریک و تهییج می کند، عمل می کند .

نیلوفر آبی یا لوتوس با سه عنصر آب، باد و خاک گره خورده است، ریشه‌ی آن در گل و لایِ عمق آب (خاک)، ساقه‌ی رونده‌ی آن در آب و گُلِ آن با برگ های پهن به سمت نور خورشید به روی سطح آب رشد می‌کند، به عبارتی منبع الهی به او حیات می‌دهد. این گل در آب‌های راکد (مرداب) رشد می‌کند، بنابراین زرتشتیان آن را مقدس می‌دانستند و معتقد بودند که محیط نامناسب زندگی نمی‌تواند دلیلی بر بد پرورش یافتن انسان باشد.