دومین روز همایش «کنکاش‌های مفهومی و نظری درباره جامعه ایران» با رویکرد توسعه جامعه ایران و دشواره همبستگی و تضاد اجتماعی امروز چهارشنبه ۲۹ خردادماه با پنل «دین در مواجهه با وفاق و تضاد: روایت‌ها و قرائت‌ها»برگزار شد.
شاید برای همه ما در موقعیت‌های مختلف اجتماعی بسیار پیش آمده که نوک پیکان مشکلاتمان را به سمت ایرانی بودنمان گرفته‌ایم. به راستی از کی ما ایرانی‌ها، ایرانی شدیم و از چه زمانی علل رفتارهای اشتباه اجتماعی خود را به ایرانی بودنمان نسبت دادیم؟ آیا خلقیات ما ایرانیان ضعف‌هایی دارد؟ در پاسخ به این سوال‌ها ۹۶ درصد از جامعه آماری متشکل از اعضای هیئت علمی و گروهی از نخبه‌های کشور پاسخ مثبت داده‌اند.
متاسفانه اخلاق در عرف جامعه ما به معنای مجموعه‌ای از باید و نبایدهای نیك‌خواهانه اما بدون مبنا فروكاسته شده و وقتی كسی دم از اخلاق می‌زند، ذهن همگان به سمت انبانی از نصایح و توصیه‌های خسته‌كننده و ملال‌آور سوق می‌یابد. این در حالی است كه اخلاق در واقع سیمان مناسبات اجتماعی است و از قضا هنجارها و اصول اخلاقی، اموری منعندی و باری به هر جهت نیستند و اساسا بر عقلانیت و خرد استوار هستند.
«مطالعات میان‌رشته‌ای» امروزه در دنیا به‌عنوان یک پارادایم جدید محل توجه است و به نوعی آن را می‌توان در برابر تخصص‌گرایی قرار داد که در دو قرن گذشته عرصه علمی را متأثر کرده بود. به نظر می‌رسد که انسان امروز به این باور رسیده که راه‌حل مسائل‌اش را باید در دل مجموعه‌ای از علوم جست‌وجو کند و هیچ ساحتی از علم به تنهایی نمی‌تواند پاسخگوی مسأله‌های او باشد.
هادی خانیکی، می گوید: روشنفکر گفت‌وگویی نقش میانجیگری دارد، او در امور اجتماعی و سیاسی و همه جا در حال پادرمیانی است و همواره در حال آمد و شد است. چهارمین ویژگی او این است که متکی به جامعه مدنی است و جهان زیست او در جامعه مدنی است و به همین دلیل است که نمی خواهد جامعه مدنی را به یک بازار و اجتماع بسته تقلیل دهد.
نگاه حاکم بر مطالعات دانشگاه در ایران نگاهی ساختی-کارکردی است. در این رویکرد، جامعه کلیتی واحد، یک‌دست و یک‌پارچه است: مجموعه‌ای از اجزا که در فضایی بی‌زمان و بی‌مکان در پیوندهای چندگانه و متقابل، نیازهای یکدیگر را برآورده می‌کنند و کلیتی زمینه‌زدوده، ساکن و آرمانی به نام «جامعه» می‌سازند. دانشگاه نیز یکی از این اجزا است که باید نیازهای علمی را برآورده کند، باید متخصصان لازم برای برآوردن نیازهای مختلف جامعه، ازجمله صنعت، اقتصاد و دستگاه بوروکراسی را پرورش دهد. دانشگاه محل پرورش متخصص و در سطحی عمیق‌تر، محل تولید و توزیع علم است؛ علمی که در نهایت در خدمت همان نیازهای تخصصی قرار دارد.
مقصود فراستخواه گفت: علوم اجتماعی مایل به اندیشیدن، نقد و روشنگری است و نسل‌های جدید علمی هم در راهند. مقصود فراستخواه جامعه‌شناس ایرانی و عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی در ارزیابی خود از وضعیت کمی و کیفی علوم اجتماعی پس از انقلاب اسلامی عنوان کرد: علوم اجتماعی می‌شود گفت با چنگ و دندان تلاش کرده و خیلی زمینه خوبی برایش فراهم نبوده است.
یکصد و سی و پنجمین جلسه دیدار و گفتگوی بخارا به بررسی آثار و گفتگو با مقصود فراستخواه اختصاص داشت که بیست و نهم آذرماه در خانه گفتمان شهر (وارطان) برگزار شد. علی دهباشی، مدیر مجله بخارا خلاصه ای از سوابق علمی او را ابتدای جلسه مرور کرد و گفت:
بسیاری «اتوپیا» را حاصل تجربه‌ها، رویدادها، الگوها، داستان‌ها و خاطرات یک ملت تعریف می‌کنند؛ به تعبیری، آن را «رؤیای جمعی یک جامعه» می‌دانند که همچون بند یک تسبیح، نسل‌های مختلف را به هم پیوند می‌زند. در این فضا، این پرسش مطرح می شود که اتوپیا و رؤیای جمعی جامعه ما چیست؟ و در یک نگاه تاریخی- جامعه شناختی چه مسیری را از سر گذرانده است؟
آئین رونمایی از کتاب «نه گانه ایرانی» نوشته لاله بختیار در خانه اندیشمندان علوم انسانی روز گذشته برگزار شد. در ابتدای این نشست مهشید رضوی رضوانی مترجم کتاب به ارائه مباحثی در مورد اناگرام و کتاب «نه گانه ایرانی» پرداخت و سپس مصاحبه تصویری لاله بختیار در مورد زندگینامه خود و موضوع اناگرام پخش شد.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید