اخبار

یافتن نسخه‌های قدیمی‌تر از خط و زبان فارسی همواره مورد توجه محققان زبان و ادب فارسی بوده است، چه این امر می‌تواند ما را در یافتن زوایای پنهانی از تاریخ فرهنگ و شئون اجتماعی ایرانیان طی قرون نخست اسلامی کمک کند. قدیم‌ترین نسخه‌های تاریخ‌دار فارسی كه تاكنون می‌شناسیم، چهار نسخه از قرن پنجم هجری است. از میان این چهار نسخه کهن‌ترین دست‌نویس فارسی که تا کنون شناخته شده، نسخه‌ای از کتاب الابنیة عن حقایق الأدویة متعلق به سال 447 هجری است.

نسخۀ ش ۵۵۱ در موزه رضا عباسی یکی از مهمترین نسخه‌های قرآنی همراه با ترجمۀ فارسی از قرن ششم است که تاکنون توجه محققان و نسخه پژوهان را به خود جلب نکرده است. این اثر ارزشمند نسخۀ کاملی از قرآن کریم همراه با برگردان فارسی است که در سال ۵۴۶ قمری به دست کاتب ابوالفخر بن ابیالفضل الزعفرانی کتابت شده است.

نشست «پژوهشی در نسخه‌های قرآن به خط کوفی: گنجینه ملک» با سخنرانی مرتضی کریمی‌نیا، نویسنده و قرآن‌پژوه، عصر دوشنبه 30 مهر در موسسه کتابخانه و موزه ملی ملک برگزار شد. کریمی‌نیا در این نشست، گزارشی از پژوهش‌ روی نسخه‌های خط کوفی قرآن کریم متعلق به قرن‌های اول تا پنجم هجری قمری ارائه کرد.

این مقاله (در ادامۀ بخش نخست آن در شماره پیشین مجله ترجمان وحی) به معرفی و بررسی قرآنی کهن از قرن پنجم هجری می‌پردازد که در اوایل قرن ششم هجری در تملک دختری به نام خراسان بنت ابی القاسم بن علی بن مانکدیم قرار داشته است. تاکنون ۱۲ جزء مختلف از این قرآن در کتابخانه‌های مختلف در ایران و جهان یافت شده است.

بررسی نسخۀ 2156 در کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران و دیگر پاره‌های آن در آستان قدس رضوی و مجلس شورای اسلامی این مقاله به معرفی و بررسی قرآنی کهن از قرن پنجم هجری می‌پردازد که در اوایل قرن ششم هجری در تملک دختری به نام خراسان بنت ابی القاسم بن علی بن مانکدیم قرار داشته است.