اخبار

محسن جعفری‌مذهب، تاریخ‌پژوه و عضو هیات علمی سازمان اسناد و کتابخانه ملی: سال 1367 در دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد تهران پذیرفته شده بودم و دکتر نوایی استاد برخی دروس ما چون اسناد و کتیبه‌ها بود. تا آن‌زمان هرچند برخی از کتاب‌هایش را خوانده و خریده بودم، اما ایشان را ندیده بودم. دوره خوبی بود با استوانه‌های تاریخ و فرهنگ ایران: محمد محیط‌طباطبایی، محمداسماعیل رضوانی، اسماعیل دولتشاهی، عبدالحسین نوایی (که رفت) و استادانی دیگر (که خدا طول عمرشان دهد)

در سال ۱۳۷۰ که جلد اوّل مجموعه «جغرافیای تاریخی و تاریخ مفصل کرمانشاهان» را برای انتشار آماده می‌کردم و همچنان در تکاپوی تهیه و تنظیم مجلدات بعدی بودم، به همّت و پایمردی شادروان استاد کیوان سمیعی به محضر بزرگمردی بقیه‌السلف از تبار منظومه روشنگران فرازمند عصر فرهنگ و ادب و تاریخ معاصر یعنی شادروان دکتر عبدالحسین نوایی راه یافتم و با تماسی تلفنی وعده دیدار برقرار و درهمان جلسه آغازین جاذبه دانش و بینش و صراحت لهجه و دایره وسیع دانسته‌های علمی و ادبی و تاریخی و بی‌تعارف در یادآوری کاستی‌ها و تقدیر وتشویق در انجام راستی‌های علمی و پژوهشی چنان با تاروپود اندیشه‌ام عجین شد

از زندگی خصوصی ناصرالدین شاه و حرمسرای او اطلاعات فراوانی در منابع و مراجع نیامده و هیچگونه کتاب امعی هم در این باره در دست نیست. حتی نوۀ دختری او دوستعلی خان معیرالممالک در کتاب رجال عصر ناصری تنها از «مهد علیا» مادر شاه نام برده و فصلی بدو اختاص داده و فصلی به خواهران شاه یعنی عزت الدوله خواهر تنی و عزالدوله خواهر ناتنی وی.

مرتضی رسولی‌پور، مدیر بخش تاریخ شفاهی موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران درباره زنده‌یاد عبدالحسین نوایی گفت: استاد نوایی تحقیقات و داوری‌های مستشرقان در مورد ایران را به راحتی قبول نمی‌کرد و می‌گفت ما نباید چشم به دهان خارجی‌ها بدوزیم و گفته‌ها و نوشته‌های آنها را یکسره درست قلمداد کنیم زیرا صاحب‌نظران غربی هر اندازه درباره تاریخ یا ادبیات ایران زحمت کشیده باشند، به اندازه ما دلسوز ایران نخواهند بود.

پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در روزهای میانه دی‌94 میزبان نشست «فرهنگ و اجتماع عصر پهلوی به روایت عبدالحسین نوایی» بود. نشستی که با حضور و سخنرانی ناصر تکمیل‌همایون، عضو هیات‌علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و علوم انسانی، روح‌الله بهرامی، عضو هیات‌علمی دانشگاه رازی و رضا مختاری‌اصفهانی، مولف کتاب «خاطرات و اسناد عبدالحسین نوایی» برگزار شد. نشستی که در آن همسر عبدالحسین نوایی نیز دقایقی به ایراد سخن پرداخت.

پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات نشست علمی «بررسی فرهنگ و اجتماع به روایت عبدالحسین نوایی» را با تکیه بر کتاب «خاطرات و اسناد عبدالحسین نوایی» برگزار می‌کند. نشست علمی «بررسی فرهنگ و اجتماع به روایت عبدالحسین نوایی» با حضور دکتر ناصر تکمیل‌همایون، عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و علوم انسانی، دکتر روح‌الله بهرامی، عضو هیات علمی دانشگاه لرستان و رضا مختاری اصفهانی، مولف کتاب «خاطرات و اسناد عبدالحسین نوایی» برگزار می‌شود. این نشست با تکیه بر مطالب بخش‌هایی از کتاب «خاطرات و اسناد عبدالحسین نوایی» است و بخش دوم این اثر به بیان مسائل فرهنگی و اجتماعی ایران عصر پهلوی اختصاص دارد.

دکتر عبدالحسین نوایی (۱۶ مهر ۱۳۰۲ ـ ۱۸ مرداد ۱۳۸۳) تاریخ‌نگار معاصر و از «چهره‌های ماندگار»، با اینكه اصالتاً از نوای لاریجان بود، در تهران به دنیا آمد و در زمینه ادبیات و تاریخ تبحر و تسلط یافت و آثار تحقیقی تاریخی، به‌ویژه درباره دوره قاجار، از خود به یادگار نهاد. ضمن آنكه به تصحیح متون تاریخی نیز اشتغال داشت و در مواردی برنده كتاب سال شد. آثار آن استاد نامدار را می‌توان در چند مقوله زیر طبقه‌بندی كرد:

همزمان با دهمین سالگرد درگذشت دکتر عبدالحسین نوایی همایش همایش «نوای تاریخ در مجموعه آثار نوایی» برگزار می‌شود. همایش «نوای تاریخ در مجموعه آثار نوایی» روز 16 مهر 1393 همزمان با دهمین سالگرد درگذشت دکتر عبدالحسین نوایی برگزار می شود.