اخبار

دولت سید ضیا فقط 90 روز دوام داشت. ده روز بعد از آن ، قوام السلطنه فهرست هیئت دولت خود را اعلام می‌کند. در بین آنان نام رضا خان ، به عنوان وزیر جنگ و دکتر مصدق ، در مقام وزیر مالیه به چشم می‌خورد. مجلس چهارم ، افتتاح میشود و دولت احمد قوام با اشاره به اهمیت و لزوم «توسعه قوای نظامی» ، و متحدالشکل کردن آن، برنامه اصلاحاتی خود را چنین علام می‌دارد: «اول، توجه به رفاه طبقه سوم و رفع بیکاری و اصلاح حال زارع و توجه به بهبود امر فلاحت. دوم ، به راه انداختن بانک استقراضی (بانکی که دولت شوروی آنرا با کلیه محاسباتش به ایران واگذار کرده بود، به موجب معاهده ) و کلیه شعب آن در مرکز و ایالات به عنوان بانک دولتی ایران و تهیه سرمایه از منابع داخلی .

برخی از مدارک نشان از این دارد که طراح کودتای سوم اسفند 1299 انگلیسها بودند . بهار نقل می کند که مستشار سفارت انگلیس یعنی مستر اسمارت ، بارها در مورد «چگونگی ایجاد حکومت مقتدر در ایران » با وی سخن گفته بود ( 49 ). کودتایی که طرحش را انگلیس ها ریختند و توسط سید ضیاء طباطبایی و رضا خان عملی گردید. در آن ایام رضا خان، بی بهره از هر شهرتی بود.

در نوامبر ۱۹۳۲ اونینگ استاندارد روزنامه‌نگار انگلیسی خبری مبنی بر احتمال دیدار رضاشاه و آتاترک منتشر کرد و نوشت: «امسال شاه ایران به قصد دیدار رسمی و گفت‏وگو با آتاترک وارد ترکیه خواهد شد. احتمال صحت خبر مبنی بر دیدار دو دیکتاتور در شهر وان بسیار زیاد است. شاید در این دیدار رهبر دولتین به تفاهم مشترکی در خصوص کردها نائل شوند».

سپیده‌دم یکی از روزهای 1322 پزشک احمدی را با دستهای دستبند شده به میدان توپخانه تهران آوردند و همین‌که خواستند او را دار بزنند فریاد زد: «ای مردم من بی‌گناهم، مقصر دیگران بودند». بااین‌حال مأموران اعدام فرصت ندادند و طناب دار را به گردنش انداختند و چند لحظه بعد جنازه پزشک احمدی، قاتل خونخوار زندان قصر که بارها شاهد لحظات جان دادن قربانیان خود بود از طناب دار آویزان شده بود و نسیم صبحگاهی آن را تکان می‌داد.1

یکی از مسائلی که سیاستمداران را از یکدیگر متمایز می‌سازد جهت‌گیری آنها در قبال نقاط عطف تاریخی است. در واقع در برهه‌های حساس است که رهبران با تصمیمهای تاریخی خود سرنوشت یک کشور و یک ملت را رقم می‌زنند. سرنوشتی که می‌تواند تیره و تار باشد و کشوری را درگیر جنگ، اغتشاش و خونریزی نماید و یا منافع آنها را تامین کند و باعث کسب پرستیژ شود.

تصویب طرح اجباری شدن کلاه شاپو برای مردان در مجلس شورای ملی (1306 ش) رضاشاه در طول حیات سیاسی خود سیاست جنجالی "کشف حجاب" را به اجرا گذارد و از این طریق مشروعیت سیاسی حکومت خود را بیش از پیش از بین برد. بر اساس این سیاست زنان و البته مردان مجبور به استفاده از پوشش خاصی شدند که از سوی رژیم تحمیل شده بود و برگرفته از سبک پوشش غرب بود؛ اما نکته قابل تأمل در طرح و اجرای این سیاست این است که قانون مذکور ابتدا در رابطه با پوشش مردان اجرا گردید و سپس در مورد زنان به کار گرفته شد. سؤال این است که چرا رضاشاه قانون کشف حجاب را از مردان آغاز نمود؟ آیا وی درصدد تحقق اهداف خاصی بود؟ با این مقدمه، به پاسخ سؤالات مطرح شده پرداخته می‌شود.

«عمو عبایش را از دوش برداشت و تا کرد و گذاشت زیر بغلش و شب‌کلاهش را توی جیبش تپاند و از در حجره آمدیم بیرون. می‌دانستم چرا این کار را می‌کند. پارسال توی همین تیمچه جلوی روی مردم یک پاسبان یخه عمویم را گرفت که چرا کلاه لبه‌دار سر نگذاشته و تا عبایش را پاره نکرد، دست از او بر نداشت. هیچ یادم نمی‌رود که آن روز رنگ عمو مثل گچ سفید شده بود و هی از آبرو حرف می‌زد و خدا و پیغمبر را شفیع می‌آورد. اما یارو دستش را انداخت توی سوراخ جاآستین عبا و سرتاسر جرش داد و مچاله‌اش کرد و انداخت و رفت.»

در پاییز سال ۱۳۰۹ خورشیدی پلیس ایران شبکه‌ای بزرگ از جاسوسان شوروی را در ایران کشف کرد. ابعاد و وسعت این شبکه جاسوسی آن‌چنان وسیع بود که هیئت حاکمه ایران را در بهت و حیرت فرو برد. اغلب اعضای این شبکه را کارمندان وزارتخانه‌های ایران اعم از وزارت پست، خارجه، جنگ و دیگر ادارات دولتی تشکیل می‌داد. حتی افراد سرشناس و مهمی همچون تیمورتاش وزیر دربار در مظان اتهام عضویت در این شبکه قرار گرفتند.

آبان ماه هرسال رضا خان برای سرکشی به املاک و تماشای مسابقات اسب‌دوانی در ترکمن صحرا عازم شمال می‌شد و یکی از همراهان ثابت وی در سفرهای شمال جعفرقلی خان بختیاری ملقب به سردار اسعد سوم بود که از زمان به سلطنت رسیدن رضا خان، در کابینه‌های میرزا حسن خان مستوفی و مخبرالسلطنه هدایت وزارت جنگ را عهده‌دار بود.

سوم اردیبهشت ۱۳۹۷ راننده یک دستگاه ماشین خاک‌برداری، حین گودبرداری در اطراف حرم شاه‌عبدالعظیم و در محدوده‌ای که به نظر می‌رسد پیش از تخریب در سال ۱۳۵۹، بنای مقبره رضاشاه پهلوی قرار داشته است، به جسدی مومیایی برخورد که ژست و ظاهرش به رضاشاه می‌مانست؛ این رویداد زمینه‌ای را فراهم آورد که بحث و گفت‌وگو درباره دوره حاکمیت کوتاه ‌مدت اما پرحاشیه رضاشاه، به عنوان یکی از مشهورترین حاکمان تاریخ ایران بر سر زبان‌ها بیافتد؛ حاکمی که درباره حکومتش هم مخالفان و زخم‌خوردگانی دوآتشه و راسخ به اظهارنظر پرداخته‌اند