اخبار

به مناسبت ۸ مهر، روز بزرگداشت جلال الدین محمد بلخی (مولوی)

نشست ایران‌شناسی؛ هویت و فرهنگ ایرانی با سخنرانی دکتر محمدسالار کسرایی، دکتر فرزانه گشتاسب و با حضور نویسنده کتاب دکتر زاگرس زند و به دبیری علمی دکتر شاهین آریامنش یکشنبه 15 مهرماه 1403 ساعت 10 تا 12 در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار می‌شود.

یکی از شخصیت‌هایی که مولوی را به ما خوب نشان داده و ابعاد فکری‌اش را برایمان شرح داده، استاد بدیع‌المزان فروزانفر است. گرچه او سال ۱۳۴۹ از دنیا رفت، یعنی حدود ۵۴ سال پیش، اما هم خاطرات دانشجوهایش از کلاس‌های تدریس مثنوی او باقی مانده و هم ما هنوز کتاب «شرح مثنوی شریف» او را می‌توانیم بخوانیم و از آن فراوان یاد بگیریم.

مراسم گرامیداشت سالروز بنیان‌گذاری دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران همراه با رونمایی از اسناد نخستین رؤسای این دانشکده، با بیان سخنانی در گرامیداشت بدیع‌الزمان فروزانفر، برگزار شد.

"بدیع‌الزمان فروزانفر" بر این باور بود که روزی بشر از خواب گران بر خواهد خاست و روی به ادبیات خواهد آورد و قیمت حافظ و سعدی و مولوی و شعرای دیگر فارسی‌زبان بر مردم روشن خواهد شد.

مدیرعامل «خانه دانش و فرهنگ زریاب» می‌گوید: اسناد جدیدی از آرشیو سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران به دست آمده است که نشان می‌دهد ۷۳ سال قبل، مقالات شمس تبریزی در ۸۰۰ صفحه توسط بدیع‌الزمان فروزانفر تصحیح و تدوین شده و به وزارت فرهنگ وقت تحویل داده شده است.

پژوهشگرانِ «خانه دانش و فرهنگ زریاب» می‌گویند با رصد اسناد مرتبط با شمس تبریزی در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، سندی پیدا کرده‌اند که از اقدام فروزانفر برای تصحیح و تدوین مقالات شمس تبریزی حکایت دارد.

پوستر همایش منطقه‌ای بزرگداشت استاد بدیع‌الزمان فروزانفر که قرار است نیمه اردیبهشت امسال در شهرستان بشرویه برگزار شود، با حضور جمعی از اعضای شورای راهبردی این همایش رونمایی شد.

چاپ سوم تاریخ ادبیات ایران (بعد از اسلام تا پایان تیموریان) تألیف شادروان استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، با گفتاری ازدکتر عبدالحسین زرین‌کوب و به کوشش عنایت‌الله مجیدی توسط سازمان چاپ و انتشارات سازمان اوقاف و امور خیریه با شمارگان 1000 نسخه منتشر شد.

بدیع‌الزمان فروزانفر، یکی از بزرگ‌ترین ادیبان و استادان برجسته معاصر ادبیات ۱۲۴ سال پیش در چنین روزی به‌دنیا آمد. از وی علاوه بر آثار مکتوب، شاگردان زیادی به‌جا مانده که هر کدام در آسمان ادب و هنر ستاره‌ای درخشانند که از میان آنها می‌توان به پرویز ناتل خانلری، ذبیح‌الله صفا، مهدی حمیدی‌شیرازی، عبدالحسین زرین‌کوب، غلامحسین یوسفی، احمد مهدوی دامغانی و محمدرضا شفیعی‌کدکنی اشاره کرد.