به دار آویختن "عَینُ‏ القضاتِ همدانی" از مشایخ صوفیه(525 ق)

1397/11/23 ۰۷:۰۸

عبداللَّه ‏بن محمدبن علی میانجی همدانی ملقب به عَینُ القضات از بزرگان مشایخ صوفیه، فقیه، ادیب، فاضل و شاعر اوایل قرن ششم هجری در سال 492 ق در همدان متولد شد. عین القضات شاگرد احمد غزالی و شیخ بركه‏ ی همدانی و پیرو مذهب شافعی بود.

عبداللَّه ‏بن محمدبن علی میانجی همدانی ملقب به عَینُ القضات از بزرگان مشایخ صوفیه، فقیه، ادیب، فاضل و شاعر اوایل قرن ششم هجری در سال 492 ق در همدان متولد شد. عین القضات شاگرد احمد غزالی و شیخ بركه‏ ی همدانی و پیرو مذهب شافعی بود. عینُ القضات هیچ گاه در بیان عقاید خویش، هراسی به خود راه نمی‏داد و سرانجام با سعایت و بدگویى مخالفان، متهم به كُفر و دعوی اُلُوهیت شد و سپس در شب 7 جمادی الاخر سال 525 به دار كشیده شد. از آثار اوست: یزدان شناخت در مسائل حكمت الهی و علوم طبیعی؛ تمهیدات، در تمهید ده اصل تصوُّف؛ زُبدةُالحَقایق، رساله ‏ای مختصر راجع به علم ذات و صفات خداوندی و مكاتبی كه شامل نامه ‏های اوست. نوشته‏ های فارسی عَین القُضات مشحون از تعبیرات نَغزِ صوفیانه است. كلام او پرسوز و گداز است و تصنُّع و تكلُّف در آثار وی مشاهده نمی‏شود. وی رباعیاتی عرفانی نیز به زبان فارسی سروده است.