1397/11/14 ۱۳:۲۳
ایرانیان باستان به گواهی نویسندگان و دانشمندان خویش و بیگانه مردمی بودند آزاده، نیرومند، راستگو و نیکوکار. در بین آنها تنبلی و بیکاری، ریاضت و گوشه نشینی، درویشی و دریوزگی و تجرد و رهبانیت مفهوم خارجی نداشت، دنیای کار و کوشش، دنیای علم و هنر بود.
پدران با فر و فرهنگ ما، در ایران باستان برابر تعلیمات عالیه ای که از پیامبر بزرگ اشوزرتشت اسپینتمان گرفته بودند دنیا را میدان مبارزه سپنتا مینو و انگره مینو یعنی دو قوه نیک و بد می دانستند و از آنجائی که به فیروزی نهائی سپنتا بر انگره مینو ایمان قطعی داشتند همواره مانند یک سرباز فداکار و جدی به نفع نیکوکاران با بدکاران و بداندیشان می جنگیدند تا بدیها و آلودگی ها و نادانی ها و بی عدالتی ها از جهان رخت بر بندد و در اثر کار و کوشش و سعی و عمل و راستی و درستی آنها سرانجام انگره مینو با تمام دستیارانش از پهنه گیتی رانده شده و دنیا یک پارچه صلح و صفا و آسایش و آرامش شده لایق زیست و نشو و نمای راستان و نیکان گردد.
انجمن فرهنگ ایران باستان دوره ششم مهر 1347 شماره 2
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید