1397/9/10 ۰۷:۲۶
در سال 1280 ش (1901 م) ویلیام دارسی، سرمایه دار انگلیسی، موفق به كسب امتیاز بهره برداری و لوله كشی نفت و قیر در سراسر ایران، به غیر از شمال و شرق كشور، به مدت شصت سال گردید. صاحب امتیاز، در تمام مدت قرارداد، از پرداخت مالیات، عوارض و حقوق گمركی برای كلیه اراضی، ماشین آلات و وسایل و مواد لازمی كه وارد كشور می كرد معاف شده بود.
در سال 1280 ش (1901 م) ویلیام دارسی، سرمایه دار انگلیسی، موفق به كسب امتیاز بهره برداری و لوله كشی نفت و قیر در سراسر ایران، به غیر از شمال و شرق كشور، به مدت شصت سال گردید. صاحب امتیاز، در تمام مدت قرارداد، از پرداخت مالیات، عوارض و حقوق گمركی برای كلیه اراضی، ماشین آلات و وسایل و مواد لازمی كه وارد كشور می كرد معاف شده بود. فعالیتهای دارسی سرانجام پس از هفت سال منجر به دسترسی به چاه نفت عظیم مسجد سلیمان گردید و سود فراوانی نصیب صاحب امتیاز شد. پس از گذشت بیش از سی سال از انعقاد قرارداد، دولت ایران كه مكرّراً این امتیاز هنگفت را به ضرر مصالح منافع ایران اعلام كرده بود، آن را لغو كرد و خشم شركت دارسی را برانگیخت. پس از لغو قرارداد دارسی، انگلستان شكایتی علیه ایران به جامعه ملل ارسال كرد و پس از منازعات بسیار، سرانجام قرارداد 1933 به جای دارسی به امضا رسید. این قرارداد هرچند به وسعت دارسی نبود ولی به نظر اكثر كارشناسان، دارای معایبی به مراتب بیش از محاسن بود. معایب قرارداد 1933، اختلافاتی را بین ایران و شركت نفت انگلیس به وجود آورد كه در نهایت منجر به تنظیم قرارداد الحاقی گس - گلشائیان گردید. انگلستان تا سالها بعد نیز بر نفت ایران خیمه زده بود تا این كه با تصویب ملی شدن صنعت نفت، در 29 اسفند 1329، دست این استعمار پیر از این منبع خدادادی كوتاه شد.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید