درگذشت "ابوالعلاء مُعرّی" شاعر، نویسنده عرب (449 ق)

1397/8/20 ۰۸:۵۵

احمد بن عبداللَّه بن سلیمان مُعِرِّی تَنوخی، از ادبا، شعرا، نحویین، لُغَویین بسیار متبحّر و حاذق می‏باشد. وی دارای حافظه‏ ای عالی و عجیب بود كه خارج از حیطه‏ ی بیان و قدرت زبان می ‏باشد، به طوری كه هر چیزی را به یك بار خواندن حفظ می ‏نمود.

احمد بن عبداللَّه بن سلیمان مُعِرِّی تَنوخی، از ادبا، شعرا، نحویین، لُغَویین بسیار متبحّر و حاذق می باشد. وی دارای حافظه‏ ای عالی و عجیب بود كه خارج از حیطه‏ ی بیان و قدرت زبان می ‏باشد، به طوری كه هر چیزی را به یك بار خواندن حفظ می ‏نمود. ابوالعلاء در كودكی بر اثر بیماری آبله نابینا شد و تا آخر عمر كور بود. در ده یازده سالگی قریحه ‏ی شعری بسیار عالی در خود مشاهده كرد و از آن پس به سرودن اشعار ناب پرداخت. وی مدتی در مجلس سیدمرتضی عالم و دانشمند بزرگ شیعه حضور داشته و در سلك شعرای درس و مجلس او بوده است. هرچند پس از مدتی به سبب بیان عقایدی باطل، از مجلسِ درس سید مرتضی بیرون رانده شد. عقیده‏ ی مذهبی ابوالعلاء در بین رجال نویسان محل اختلاف و نظر می ‏باشد. بیشتر بزرگانِ این فن، او را به كفر و الحاد محكوم كرده و كافرش می ‏دانند. همچنین با بعضی از سوره ‏های قرآن معارضه و مخالفت كرده است. ابوالعلاء، تولید نسل را روا ندیده و آن را جنایت می ‏دانست كه والدین، فرزند را به این دنیا می‏ آورند. با این همه، عده ‏ای می‏ گویند كه ابوالعلاء در اوایل حال، طریقتی باطل داشت ولی در اواخر عمر توبه كرده است. الامالی، الحقیر النافع، الرسایل و... از جمله تألیفات وی می‏ باشند.