1397/3/12 ۰۹:۲۲
نهج البلاغه از ارزنده‌ترین سندهای شیعی است که سخنان پیشوای شیعیان جهان در آن گرد آمده. نسخه‌های آن فراوان و یکی از آنها مورخ 553 در مجموعه رامپور هند (فیلم 5046 عکس 7046 دانشگاه تهران) است و در آن این دفتر‌ها دیده می‌شود:
1ـ نهج البلاغة، به نسخ عبدالجبار بن الحسین ابی القسم فراهانی در روز چهارشنبه 19 ج 1/553 نزد ضیاء الدین تاج الاسلام ابی الرضا فضل الله بن علی بن عبید الله حسنی أدام الله ظله که در روستای جوشقان راوَند جای گزیده بود، از روی نسخه نوشته خود او در نیمه روز پنجشنبه ج 1 یا 2 سال 554 که نویسنده می‌گوید شنیده‌ام که کسی آن را بر وی می‌خوانده است، از کتابهایی است که ابو عبدالله اصفهانی در 866 می‌خوانده است، در پایان افزوده رضی بر آن پس از نقش خواتیم علی و پس از شعری که استاد امام ابویوسف یعقوب بن نیشابوری بر پشت نسخه خود از این کتاب نوشته بود «نهج البلاغه نهج مهیع جدد...»
و شعرهای عربی ناصح الدین ابوجعفر محمد و حافظ آمده است:
«انشدنی الحافظ :
الموت لا والداً یبقی ولا ولـــدا
هذا السبیل إلی أن لا تری أبـدا
للموت فینا سهامٌ غیر مخطئةٍ
من فاته الیوم سهمٌ لم یفُتهُ غدا
ترجمتها:
بسیار مگو دلا کی سودی نکند
ور جهد کنی بسی نمودی نکند
چون جان تو صد هزار بر هم نهد او
وآتش زند اندر آن کی دودی نکند»
سپس شعر ابن نباته از روی نوشته ضیاء الدین تاج الإسلام، فصل الدعاء.
2ـ خصائص الأئمة الاثنی عشر، از رضی که در آغاز فضل الله بن علی حسینی ابی الرضا راوندی در ذق 555 گواهی می‌نویسد به خط خود که آن را شیخ رئیس الولد وجیه الدین فخرالعلماء ابوعلی عبدالجبار بن الحسین ابی القسم الحاج الفراهانی خومجانی بر من خوانده ومن آن را از شیخ خود ابوالفتح اسمعیل بن الفضل بن احمد بن اخشید سراج از ابو المظفر عبدا لله بن شیب از ابوالفضل خزاعی از رضی روایت دارم، از کتابهای خواندنی از شیخ ابوعبدالله اصفهانی در 866، نسخ همان عبدالجبار فراهانی خومجانی در 4 شوال 553 و خوانده در ذق 5 (56) با شعر عمادالدین رشید الاسلام طوسی به عربی درباره ائمه، با پراکنده‌های عربی به نظم و نثر، نیز آمده است که خوانده ام بر دیوار رباطی بیرون شهر کاشان:
گر عفو کند ندارم از عالم باک
گر عدل کند شدم بیک باره هلاک
روزی صد ره بگویم ای صانع پاک
مشتی خاکم چی آید از مشتی خاک
چون پر خطر است راه در غوشی به
چون بیم شما راست فراموشی به
چون کار به قسمت است کم کوشی به
چون ننیوشند حدیث خاموشی به
۳ـ الرسالة الأهوازیة فی مکارم الأخلاق از امام جعفر صادق (ع) در پاسخ پرسش عبدالله نجاشی زیدی شیعی شده، بدین گونه:
«رسالة لمولانا أبی عبد الله جعفر بن محمد الصادق علیهما السلام إلی عبد الله ابن النجاشی رحمه الله فی مکارم الأخلاق، بسمله. روی الشیخ العدل محمد بن یعقوب رحمه الله قال: أنا محمد بن جعفر الأسدی رحمه الله (...) (یک کلمه خوانده نمی شود) ما بنداد قال: أنا إدریس بن زیاد عن عبید الله بن سلیمان النوفلی البصری قال: کنت عند أبی عبد الله علیه السلام فإذا أنا بمولی عبد الله بن النجاشی قد ورد علیه بکتابه فسلم علیه وأوصل الکتاب ففضه».
نسخه به نسخ است، نوشته در روز پنجشنبه ۱۴ محرم ۵۵۴ در مسجد جامع کاشان، گویا نزد همان ضیاء الدین تاج الاسلام سلطان العلماء ابوالرضا فضل الله بن علی بن عبد الله حسنی راوندی.
در پایان آمده است:
«حدثنا الشیخ الحافظ حاکم الدین زین الحفاظ خادم حدیث رسول الله (ص) أبو عبد الله النطنزی أدام الله نعمائه إملاء فی المسجد الجامع بقاسان یوم الأربعاء العشرین من جمادی الأول سنة... مائة قال أخبرنی القاضی إسفندیار بن رستم الغازی فی ما قرأت علیه قال: أنا أبو الرجاء بندار بن بانی (؟) قال أنا أبو سعید الحسین بن علی بن سهلان»
شهید ثانی آن را در کشف الریبة با سندی دیگر از ابن قولویه گنجانده است (ص ۳۶ ).
علاء الدین محمد گلستانه اصفهانی در گذشته ۱۱۰۰ آن را بنام منهج الیقین (ش ۵۹۵ دانشگاه) به فارسی درآورده و مجلسی هم آن را در آداب الولاة خود به فارسی برگردانده است ( ذریعه ۲ : ۲۸۵ و ۲۳: ۲۰۰_ منزوی ۵۱۶).
۴ـ پنج صفحه شعر و حدیث که بد عکس‌برداری شده و درست خوانده نمی‌شود.
۵ـ مصارع المصارع خواجه طوسی به نستعلیق عربی گویا از سده ۸ و ۹ (ش ۳۶۳۳).
۶ـ أعلام نهج البلاغة که مؤلف آن را درست نمی شناسیم و او پس از سید مرتضی و رضی و امام وبری و شارحان دیگر که نام نمی برد می‌زیسته است. شرحی است بیشتر لفظی و لغوی و خودش در دیباچه آن را چنین نامیده ولی از خود یاد نکرده است ( فهرست بهار ۲: ۴۵۱ )
نسخه سماوی که اکنون در کتابخانه کاشف الغطاء شیخ محمد حسین در نجف هست و گویا فیلمی از آن هم در کتابخانه حکیم در نجف باشد، از گفته آقای سید عبد العزیز طباطبائی.
نسخه به نستعلیق گویا از سده ۱۱ است و شارح در آن «زید بن علوی» خوانده شده که بیست و سه سال پس از مرگ رضی به نگارش درآورد. در آن آمده است که نسخه را سید مرتضی حسین کتابدار کتب خانه علوم دینیه برای نواب حامد علی خان بهادر والی ریاست رامپور در سال ۱۳۲۲ فراهم کرده است (ش ۴۱/۱۱۹۹).
در نسخه حاشیه‌هایی است با رمز «سعید» در پایان آنها.
در فیش یا برگه نسخه آمده است «أعلام نهج البلاغة علی بن ناصر» ولی همان مرتضی حسین در پایان شارح را «زید بن علوی» می‌نامد.
عبد الله محمد بن یوسف سورتی در ۱۳۳۳ در این نسخه سرگذشتی از سید رضی به عربی گذارده است.
پس در این مجموعه رامپور، هم نسخه‌ای کهن از نهج البلاغه را شناخته‌ایم و هم به یکی از شروح ارزنده آن دست یافته‌ایم.
آینده، آذر و اسفند ۱۳۵۹، سال ششم، شماره های ۹ ـ ۱۲، صص ۸۵۵ ـ ۸۵۷
منبع: کتابخانه مجلس شورای اسلامی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید