1397/2/5 ۰۹:۴۲
راست و درست این است که معماری در ایران و به‌ویژه از دوران اسلامی به این سو و بالاخص در عصر صفوی تا دوران تجددگرایی، هنری قدسی به شمار می‌آمد و آیینه‌ای بود که روح پاک هنرمند در برابر جلوه‌های مینویی می‌گذاشت و از عالم بالا درک می‌کرد. این هنر را به هیچ‌وجه نباید با معماری بی‌روح کنونی سنجید که به‌حق تنزل معماری به بنّایی است تا چه رسد به نگارگری بهشت‌آسا! هنرمند اصیل تا از خود نمی‌گذشت و مراتب سلوکی را طی نمی‌کرد، نمی‌توانست انتقال‌دهندة آن‌همه ظرافت و نفاست باشد. آثار بازمانده از آن نوع هنر گواه است.
استاد علی‌مریم کاشانی معمار نامور ایرانی قرن ۱۳ هجری (۱۹ میلادی) از کسانی است که بناهای معروفی را در شهر کاشان طراحی نموده است. از سال تولد و درگذشت وی اطلاعات چندانی در دسترس نیست. پدرش محمد نام داشت و شغلش مخملبافی یا شعربافی بود. استاد علی که در زمان ساخت مسجد آقابزرگ (۱۲۵۰ـ ۱۲۶۰ق) حدود ۱۰ تا ۱۵ سال داشت، به خدمت و شاگردی معمار آن بنای معنوی یعنی استاد «حاج شعبانعلی معمار پشت مشهدی کاشانی» در‌آمد و به‌تدریج فردی شاخص شد. خانه‌اش در گذر محمد صالح‌بیک قرار داشت و فرزندش «استاد عباس» نیز همچون او معمار بود. از آثار ماندگار اوست:
ـ خانه بروجردی‌ها
ـ خانه طباطبایی‌ها
ـ کاروانسرا یا تیمچه امین‌الدوله که به روایتی طی سالهای۱۲۸۰تا ۱۲۸۴ق ساخته شده است.
منبع: روزنامه اطلاعات
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید