1396/11/11 ۱۳:۰۲
چندی قبل مقالتی مفید بعنوان قطعه ای از بغستان، در مجموعۀ کنجکاوی های علمی و ادبی به قلم دانشمند محترم دکتر معین در نشرات دانشگاه تهران خواندم. نویسندۀ محترم یک قطعۀ سه مصراعی فرس قدیم را که در کتیبۀ مشهور بیستون از طرف داریوش بزرگ (522-386ق.م) آمده، به طور تحلیلی زیر بحث و تبصره آورده و ثابت می کند که گویا سه مصراع مذکور یک قطعه شعر لطیف حماسۀ اخلاقیست.
وقتی من آن را خواندم، به حیرت فرو رفتم، زیرا قطعۀ مذکور با تحریفات اندک عین پشتوی زنده و مروج امروز است، و اندرین مقالت بر خوانندگان محترم روشن خواهد شد، که چه نزدیکی بین لسانین موجود است؟ و چگونه کلمات باستان و طرز اداء و جمله بندی و ترکیب این قطعۀ دو و نیم هزار ساله با زبان پشتو قرب می رساند که یک نفر پشتو زبان آنرا عین قطعۀ شعری از زبان خود می شمارد؟
یغما، سال نهم فروردین 1335 شماره 1 (پیاپی 93)
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید