سعدی و قضا و قدر / سخنران: مهدی محقق

1396/8/16 ۱۳:۰۸

کلمۀ «قضا» و «قدر» که پس از این دربارۀ آن سخن به تفصیل خواهد رفت در نوشته های سعدی بسیار به کار رفته است از جمله: من دوش قضا یار و قدر پشتم بود / نارنج زنخدان تو در مشتم بود دیدم که همی گزم لب شیرینت / بیدار چو گشتم سرانگشتم بود

کلمۀ «قضا» و «قدر» که پس از این دربارۀ آن سخن به تفصیل خواهد رفت در نوشته های سعدی بسیار به کار رفته است از جمله:

من دوش قضا یار و قدر پشتم بود / نارنج زنخدان تو در مشتم بود

دیدم که همی گزم لب شیرینت / بیدار چو گشتم سرانگشتم بود

و همچنین:

بار عشقت کجا کشد دل من / که قضا و قدر نمی تابد

ناوک غمزه بر دل سعدی / مزن ای جان که برنمی تابد

....

آنچه که نقل گردید نمونه ایست از صدها مورد که سعدی نظر خود را دربارۀ قضا و قدر و جبر و اختیار اظهار داشته است. شکی نیست که او هم مانند هزاران فقیه و محدث و راوی و مقری و ادیب و متکلم و فیلسوف و خطیب و واعظ و مذکر که در مدارس و معاهد علمی حوزه های تمدن اسلامی تربیت شده بودند پیرو مکتب کلامی اشعری بوده است و یکی از اصول مهم این مکتب عقیده به قضای محتوم و قدر ازلی و سعادت و شقاوت ذاتی است....

دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال نوزدهم، اسفند 1351 شماره 3 و 4 (پیاپی 79 و 80)

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی