سبک جدید در تعلیم تاریخ / علی اصغر حکمت

1396/4/19 ۱۲:۲۷

کلمۀ تاریخ در زبان فارسی به دو معنی استعمال می شود: اول به معنی وقت و موقع معین که آنرا به فارسی«سالمه» و به زبان های بیگانه Date گویند مانند تاریخ هجری یا تاریخ میلادی که حسای سنوات را از نقطۀ مبدأ ان معین می کنند.

کلمۀ تاریخ در زبان فارسی به دو معنی استعمال می شود:

اول به معنی وقت و موقع معین که آنرا به فارسی«سالمه» و به زبان های بیگانه Date گویند مانند تاریخ هجری یا تاریخ میلادی که حسای سنوات را از نقطۀ مبدأ ان معین می کنند.

دوم به معنی وقایع یا مجموع ثبت وقایع و حوادث یک شیئی یا یک موجود و یا یک ملت معین است که آن را به زبان خارج Histoire گویند. کلمه Histoire از ریشۀ یونانی Historia به معنای تحقیق در روایات و حکایات است و همین کلمه در لغت عرب به صورت «اسطوره» داخل شده است و حتی در قرآن کلمه «الاساطیر الاولین» نیز وارد شده است که به معنی حکایات گذشتگان می باشد و این عبارت را کفار قریش که با دعوت اسلام معارضه می کردند استعمال کرده گفتند«ان هی الاساطیر الاولین»(گر چه بعضی از محققین اسطوره را از ریشۀ سطر به معنی کتب گرفته اند ولی وجه اول به صحت نزدیک تر است) و این روایت را مفسرین به «نصربن الحارث» نسبت داده اند و گفته اند که چون پیغمبر آیات بینات قرآنی را بیان می فرمود نصربن الحارث که پسر خالۀ آن حضرت بود ولی با اسلام دشمنی و عداوت می ورزید و سفرهای زیادی به تجارت به ایران کرده بود مردم مکه را دور خود جمع کرده به آنها می گفت که سخنان پیغمبر اسلام اساطیر الاولین است که از عاد و ثمود و اصحاب الایکه واصحاب رئس و غیره سخن می کند، بیائید تا من یرای شما از حکایات رستم و اسفندیار و اخبار خسروان ایران روایت کنم.

دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال یازدهم، فروردین و تیر 1343، شماره 3 و 4 (پیاپی 43 و 44)

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی