تاریخ در چنین روزی

رضاخان پهلوی پس از به دست گرفتن قدرت، دائماً در تلاش برای نابودی مظاهر دینی و سنتی مردم بود و قصد جایگزینی فرهنگ غرب در ایران را در سر می ‏پروراند. وی در این راه، در هر مدت قانونی، را به مردم ابلاغ می‏ كرد كه طرح اجباری شدن استفاده از كلاه شاپو یكی از آنان بود.

فخرالدین ابوعبداللَّه محمدبن احمدبن ادریس حلّی در سال 543 قمری در شهر حلّه در عراق دیده به جهان گشود. ابن ادریس از كودكی به فراگیری قرآن و علوم دینی پرداخت به طوری كه در جوانی، فقیهی متبحر و عالمی برجسته شد. او معتقد بودكه تفكر و شناخت برای انتخاب راه درست، وظیفه‏ ی هر انسانی است و هر كس كه از این نعمت یعنی شناخت و تفكر، استفاده نكند، به نعمت‏های خداوند كفر ورزیده است.

حاج آخوندملاعباس تربتی از عالمان زاهد و روحانیان وارسته‏ ی منطقه‏ ی تربت حیدریه بود كه علاوه بر ترویج دین و اقامه‏ ی جماعت و وعظ و ارشاد مردم، مانند یك كشاورز روستایی، زراعت و كار می ‏كرد و با دسترنج خویش امرار معاش می‏ نمود. وی پدر دانشمند و واعظ معروف، مرحوم "حسینعلی راشد" است. كتابی كه مرحوم راشد در شرح حال پدر خود به نام "فضلیت‏ های فراموش شده" نوشته است، مفید و خواندنی است.

پس از تسخير خراسان توسط اعراب مسلمان در سال 129 ه . ق، ابومسلم خراساني از شهر مرو قيام كرد و سراسر خراسان را تصرف نمود و از آن زمان به ترتيب عباسيان، طاهريان، صفاريان، سامانيان، غزنويان، سلجوقيان و خوارزمشاهيان بر اين سرزمين حكومت كردند.

آتش افروزان اصلی نبرد احزاب، یهودیان مدینه بودند كه با تحریك قبایل و طوایف قریش از جمله: بنی سلیم، بنی‏اسد، غطفان و...، سپاه متحدی بین 10 هزار تا 24 هزار نفر (بنا به نقل‏های مختلف مورخان) جهت هجوم به مدینةالرسول مهیا نمودند.

امام قطب الدین ابوالحسن سعید بن هبة اللَّه بن حسین راوندی پس از تحصیل مقدمات به سرعت مدارج علمی را طی نمود. وی از شاگردان خاص علامه طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان و دیگر اساتید عصر بود. ابن شهر آشوب، علی بن محمد المدائنی و دو فرزندش حسین و محمد از شاگردان قطب و فقهای زمان بوده ‏اند.

مرجع بزرگ شیعه آیت‏ اللَّه العظمی سید حسین طباطبایى بروجردی در سال 1292 قمری در بروجرد متولد گردید. وی فقیه بزرگوار و عالم وارسته ‏ای بود كه زندگی خویش را در راه پربار ساختن مكتب فقهی اهل ‏بیت عصمت و طهارت(ع) سپری ساخت. دراصول و رجال از شاگردان حاج سیدمحمد شفیع جابلقی بود و ضمن آشنایى با تاریخ فقه، حدیث و تفسیر را از سیدجعفر كشفی دارابی اخذ كرد.

فقیه بزرگوارو دانشمند عالیقدر شیعه، زین الدین بن نورالدین عاملی پس از تحصیلات مقدماتی نزد پدر خویش، دروس خود را ادامه داد و یكی از مفاخر نامدار شیعه گردید. او به منظور ادامه‏ ی تحصیلات علمی، مسافرت‏های متعددی به نقاط مختلف جهان اسلام آغاز نمود و به تحقیق و تتبع مشغول شد. وی در بعلبك مرجعیت یافت و شاگردانی فاضل را تربیت می‏كرد.

شیخ الفُقهاء، استاد الحُكماء، رئیس الاُدبا، علامه‏ ی دهر، شیخ الاسلام و المسلمین، شیخ بهاءالدین محمد بن عزالدین حسین بن عبدالصمد حارثی هَمْدانی جَبعی عاملی معروف به شیخ بهایى از شاگردان شهید ثانی و یكی از علمای بزرگ شیعه و از افتخارات جهان اسلام می‏باشد. شیخ بهایى فقیهی اصولی، محدث رجالی، مفسر، ریاضی‏دان، حكیم، متكلم، ادیب، شاعر، جامع علوم عقلی و نقلی بود و بالجمله در علوم متنوع، گوی سبقت از افاضل و دانشمندان ربوده است.

شیخ هادی فرزند مولی محمدامین تهرانی، از بزرگان علمای طراز اول اوایل قرن چهاردهم، عالم به فروع و اصول، جامع معقول و منقول و دارای تالیفات متعدد است. وی مقدمات تحصیل را از علمای تهران و اصفهان فراگرفت. آیت اللَّه تهرانی در نجف اشرف از پرورش یافتگان حوزه ‏ی درس فاضل ایروانی، میرزا محمد حسن شیرازی، شیخ مرتضی انصاری، شیخ عبدالحسین جَنّات و صاحب روضات الجنات بوده است.