مقاله

استاد سید عبدالله انوار، حکیم، نسخه‌شناس، کتاب‌شناس، ریاضی‌دان، موسیقی‌شناس، تهران‌شناس و دانشمندی کم‌نظیر در یک قرن اخیر، دار فانی را وداع گفت و جامعۀ علمی و فرهنگی کشور را داغدار کرد.

استاد ایرج افشار از خاندان افشاری‌های یزد هستند. ریشۀ افشارهای یزد از افشارهای کرمان هستند و عمدتاً در دوره صفویه و در زمان شاه نعمت‌الله باقی به یزد آمدند و با یزدی‌ها پیوند برقرار کردند و در یزد ساکن شدند و شجره‌ نامه ای از آن‌ها در کتاب‌هایی که از استاد ایرج افشار چاپ کرده اند، بویژه یزدنامه ، منعکس است.

نگارش در اواخر هزاره چهارم قبل از میلاد مسیح ابداع شد. باستان‌شناسان این دوره را دوره اوروک ۴ می‌نامند که تقریبا برابر ۳۲۰۰ قبل از میلاد است. اسناد مربوط به آغاز نگارش تقریبا به‌طور هم‌زمان از شوش (خوزستان ایران) و اوروک (در جنوب بین‌النهرین) به دست آمده‌اند و با قاطیت نمی‌توان گفت کدام قدیمی‌‌تر است.

فرانسوا دوسه باستان شناس فرانسوی و متخصص دوره مفرغ(3500-1800 پیش از میلاد)، دکترای خود را در سال 2011 از دانشگاه سوربن گرفت. وی سال 2006 در مأموریت باستان‌شناسی جیرفت شرکت کرد و از آن زمان تاکنون به تحقیقاتش در زمینه تمدن هلیل‌رود ادامه داده است.

۵۳ سال پیش در چنین روز‌هایی دانشگاه اول و دوم وقت کشور، دانشگاه تهران۱۳۱۳ ه. ش و دانشگاه تبریز ۱۳۲۴ ه. ش، شاهد برپایی یک کنگره بین‌المللی درباره رشیدالدین فضل الله همدانی و بررسی اوضاع اجتماعی ایران و تبریز از خلال جامع التواریخ بود و ۱۸ نفر شامل شش نفر از اساتید و شرق‌شناسان جهان و ۱۲ نفر از دانشمندان و تاریخ‌دانان ایرانی به مدت شش روز در دانشگاه تهران و تبریز در این کنگره مهم به ارائه نتایج تحقیقات خود پرداختند.

آینده نگری در گذشته نبوده و در دوره جدید تاریخ پدید آمده است. وقتی جهان متجدد و زمانه پیشرفت آغاز شد آینده نگری هم با آن ظهور کرد. در زمان های قدیم چون پیشرفت تاریخی و اجتماعی نبود یا اگر بود به اشخاص و زندگی خصوصی تعلق داشت آینده نگری وجهی نداشت. آینده هم به معنایی که اکنون از آن درمی یابیم نبود.

با التفات به انعقاد تفاهم نامه‌های همکاری بین دانشگاههای ایران و دانشگاه‌های پاکستان، هند، بنگلادش، افغانستان و سایرکشورها، گسترش همکاری در زمینه انتشار نشریات و منشورات و آثار علمی در جهان فارسی و گسترش مبادلات علمی بین پژوهشگران کرسی‌های زبان و ادب فارسی و ایران شناسی، پیشنهاد می‌شود.

يک رسم نابجایی به ويژه يکی دو دهه است در اسلامشناسی معاصر غربی معمول شده و آن اینکه نتايج تحقيقات در يک زمينه تاريخی از طريق محدود کردن آن در يک نظام آماری و بر اساس انتخاب چند محيط آماری دنبال و برجسته می شود.

مجلس استقبال در ادب پارسی فراوان است و برخی از آنها از منظر تاریخ ادبیات، کشف ما فی الضمیر و درونیات شاعر و اوضاع و احوال اجتماعی حاکم بر شاعران در یک دورۀ ادبی مشخص (Social context) اهمیّت علمی بسیار دارند. اما مجالس استقبالی شاعران چیست و اساساً چه تعریفی می توان از آنها ارائه داد؟.

در گذشته‌های دور، در قارۀ پهناور «آسیا» و به خصوص در کشور ایران و مناطق اطراف، جمعیت و پراکندگیِ یوز، این حیوان زیبا و دوست داشتنی، بسیار فراوان و بسیط بوده است.