آتشک؛ آبله

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از عمادالدين‌ محمود بن‌ مسعود طبيب‌ شيرازی‌، به روزگار شاه تهماسب (930-984ق). نام‌ نگارنده‌ بر ديباچه‌ افزوده‌ شده‌ است‌. در آغازآن از اميربهاءالدوله نوربخشی كه‌ در اين باره‌ گفتاری نگاشته‌ و او از آن‌ بهره‌ برده‌ است‌ نام‌ می‌برد، سپس‌ «فصل‌»هايی بی‌شماره‌: حدود و نامهای آتشك‌، علامات‌، اسباب‌، معالجات‌، و در پايان: خاتمه‌ در طلايی كه‌ برای جرب‌ بسيار مفيد است‌.
وی جز قطب‏الدين محمود بن مسعود شيرازی كازرونی (د 710ق/1310م) می‏باشد.
آغاز:   بسمله‌. الحمدلله‌ المحمود فی كل‌ فعاله‌ والصلاة علی سيدنا محمد المحمود... و بعد، چون‌ مرضی كه‌ معروف‌ است‌ به‌آتشك‌ در زمان‌ سابق‌ نبود.
انجام:   بعد از اين‌ بگويم‌ تا بر مستبصر روشن‌ شود و من‌الله‌ الاعانة وقت‌ مضيق‌. و نسخۀ سقيم‌. اميد كه‌ متوجه‌ ارباب‌ كمال‌ صحت‌ يابد. تمت.
منابع‌ ديگر:   مشترک، 476/1 «آتشك‌ و آبله‌»؛ نسخه‌ها، 460/1 «آبله‌؛ آتشك‌» ناشناخته كه‌ همين ‌رساله است‌، همانجا 461 «آتشك‌» همين‌ رساله (5 نسخه‌)؛ فهرستواره، 3259/5 همين گفتار كه در آنجا تاريخ نگارش 759 ق آمده است؛ اعلام،2231/3؛ نفيسی، 399/1. 
(11)431،   نستعليق‌ پخته‌، (21/ ج‌ 1103/2ق‌)، (ص‌ 567-613). (عكس) 
شمث‍ 317925
اصل نسخه:   موزۀ‌ بريتانيا، Add1961 و فيلم‌ آن دانشگاه، ش‌ 694 (فيلمها، 524/1).

خرید فایل اسکن