گفتگو

از دید صفوی هنر، برترین تجلی وجودی و بهترین روش ترویج یك اندیشه است. هنر بهترین روش تعلیم و تربیت است. اگر دورانی غلبه با دین یا فلسفه بود، امروز دوران غلبه هنر است. جامعه و حكومتی كه با هنر همراهی نكند یا موفق به خلق آثار هنری تاثیرگذار و ماندگارنشود، از قافله فرهنگ و تمدن جهانی به دور می‌افتد.

از خانواده و خاندان اهل فکر و فضل برخاسته است. پدرش آیت‌الله‌العظمی سیدحسن موسوی بجنوردی است که سال‌ها از مراجه عظام و کبار نجف اشرف بود و جدِ مادری‌اش، آیت‌الله‌العظمی سیدابوالحسن اصفهانی، که یک‌دهه مرجع عام و مطلق شیعیان بود و با چنین پیشینه و پشتوانه‌ای، اگر در چهل‌ویک سالگی، به‌سراغ دائرة‌المعارف‌نویسی و دانش‌نامه‌نگاری نمی‌رفت، محل تعجب بود.

هدف دورکیم از تألیف کتاب «قواعد روش جامعه‌شناختی» (1895)، تعیین مرزهای جامعه‌شناسی به‌عنوان علمی مستقل از فلسفه، روان‌شناسی و نیز عرفانی‌گری بود.

ما بر آنیم که بسیاری از گره‌های تاریخی را به مدد این اسناد بگشاییم. زیرا بسیاری از رازهای تاریخی در این اسناد که اغلب به دلیل عدم خوانش و بررسی مغفول مانده و در کنج کتابخانه‌ها و گنجه‌ها فراموش شده‌اند نهفته است. بهتر است بگویم خوانش، بررسی و غور در اسناد، از محورهای مهم جامانده در بررسی‌های تاریخی است که نویسندگان با توجه به حوزه تخصصی تاریخ ایران اسلامی، متوجه یکی از کاستی‌ها در میان منابع تاریخی شده‌اند.

دادجو گفت: فلسفه اسلامی واقع‌گرا و فلسفه‌های غرب غیرواقع‌گراست پس در فلسفه اسلامی نباید از فلسفه غرب تقلید کنیم. حتی از فلسفه معاصر هم نمی‌توانیم پیروی کنیم مگر فلسفه‌ای که مثل جریان ذات‌گرایی فلسفه واقع‌بین است.

تقویان می‌گوید: هابرماس در مجموع از علم مدرن و تکنولوژی در جایگاه خودش دفاع می‌کند اما منتقد رویکردهایی است که می‌خواهند این جایگاه را مطلق کرده و آن را به علوم انسانی تسری بدهند.

فرهنگ نخبه دانشگاهی که نثر نویسی‌های گسترده‌ در 6 تا 7 دهه اخیر در آن رواج پیدا کرده، نتواسته است از حصار محدود جامعه نخبگانی خود خارج شود و در میان توده‌ها جای بگیرد.

«ملاصدرا همچنان به عنوان موسس بزرگ اصالت وجود، وحدت وجود و تشکیک وجود، اهمیت و دستاوردهای مهمی دارد.»

همایون خداد در تشریح تاریخ شفاهی کاخ گلستان گفت: تاریخ شفاهی کاخ گلستان کانونی است پاس دارنده روایت‌ها و در بردارنده یادمان‌ها؛ روایت‌هایی که هر یک می‌توانند گرهی از نادانسته‌های دیروز بگشایند.

وایتهد به اصالت کثرت واقعی معتقد است که در آن هر حادثه‌ای برآیند منحصر به‌فرد مجموع تأثیراتی است که به او رسیده، یعنی وحدت لاحقی است که از کثرت سابق شکل یافته است. در صورتی که صدرا اصالت را به وحدت می‌دهد و کثرت را از شئون وحدت حقه حقیقیه می‌داند.