جشن مهرگان متعلق به فرشته بزرگ مهر و برابر با مهرروز (شانزدهم مهر) بوده و مطابق گاهنمای کنونی دهم مهراست. این جشن فرخنده و زیبا در گذشته میان ایرانیان مقامی بسیار ارجمند در حد نوروز داشت و همان گونه که ایرانیان نوروز را به واسطه پایان سرما و آغاز بهار جشن می گیرند، مهرگان را نیزدر نیمه سال و با پایان فصل گرما و شروع سرما جشن می گرفتند و آداب و رسوم آن بسیار شبیه به نوروز بوده. همان طور که نوروز را به پادشاه افسانه ای ایران جمشید نسبت می دهند مهرگان نیز به فتح و پیروزی فریدون ،دیگر قهرمان ایرانی بر ضحاک نسبت داده می شود، ولی در حالت کلی چون ایزد مهر نزد تمامی اقوام آریایی سابقه ای دیرین دارد و قدیمی ترین آیین آریاییان است نزد هر دو دسته ایرانیان و هندوان در یک روز گرامی داشته
جشن مهرگان متعلق به فرشته بزرگ مهر و برابر با مهرروز (شانزدهم مهر) بوده و مطابق گاهنمای کنونی دهم مهراست. این جشن فرخنده و زیبا در گذشته میان ایرانیان مقامی بسیار ارجمند در حد نوروز داشت و همان گونه که ایرانیان نوروز را به واسطه پایان سرما و آغاز بهار جشن می گیرند، مهرگان را نیزدر نیمه سال و با پایان فصل گرما و شروع سرما جشن می گرفتند و آداب و رسوم آن بسیار شبیه به نوروز بوده. همان طور که نوروز را به پادشاه افسانه ای ایران جمشید نسبت می دهند مهرگان نیز به فتح و پیروزی فریدون ،دیگر قهرمان ایرانی بر ضحاک نسبت داده می شود، ولی در حالت کلی چون ایزد مهر نزد تمامی اقوام آریایی سابقه ای دیرین دارد و قدیمی ترین آیین آریاییان است نزد هر دو دسته ایرانیان و هندوان در یک روز گرامی داشته
می شود. هر دو جشن مهرگان و نوروز از آثار درخشان و جاودان ایران زمین هستند و برماست که این دو میراث گرانقدر نیاکان مان را همچون دو گنجینه گرانبها سینه به سینه و نسل به نسل انتقال دهیم چرا که هویت و پهنای مرز ایران زمین را این دو جشن به وضوح نشان می دهد و در کنار یکدیگر هزاران سال است که همانند دو ستون محکم و استوار پایه های استقلال و فرهنگ ایرانی را حفظ کرده اند.
جشن مهرگان در آغاز مهرماه
زمان برگزاری جشن مهرگان بنا به گفته فردوسی در آغاز ماه مهر و فصل پاییز بوده و این شیوه دست کم تا پایان دوره هخامنشی و احتمالاً تا اواخر دوره اشکانی نیز دوام داشته است. اما از این زمان و شاید در دوره ساسانی، جشن مهرگان به مهر روز از مهر ماه یا شانزدهم ماه مهر منتقل میشود.
دلیل برگزاری جشن مهرگان در آغاز مهرماه و اصولاً نامگذاری نخستین ماه فصل پاییز به نام مهر، در این است که در دورههایی از دوران باستان و از جمله در عصر هخامنشی، آغاز پاییز، آغاز سال نو بوده است و از همین روی نخستین ماه سال را به نام مهر منسوب کردهاند.
تثبیتِ آغاز سال نو در هنگام اعتدال پاییزی با نظام زندگیِ مبتنی بر کشاورزیِ ایرانیان بستگیِ کامل دارد. چنان که سال زراعی از اول پاییز آغاز و در پایان تابستان دیگر خاتمه میپذیرد. قاعدهای که هنوز هم در میان کشاورزان متداول است و در بسیاری از نواحی ایران جشنهای فراوان و گوناگونی به مناسبت فرارسیدن مهرگان و پایان فصل زراعی برگزار میشود. در این جشنها گاه ترانههایی نیز خوانده میشود که در آنها به مهر و مهرگان اشاره میرود.
امروزه نیز سنت کهن آغاز سال نو از ابتدای پاییز با نام «سالِ وَرز» در تقویم محلی کردان مُـکریِ مهاباد و طایفههای کردان شُکری باقی مانده است. همچنین در تقویم محلی پامیر در تاجیکستان (به ویژه در دو ناحیه «وَنج» و «خوف») از نخستین روز پاییز با نام «نوروز پاییزی/ نوروز تیرَماه» یاد میکنند..
جشن هخامنشی میتراکانا
جشن مهرگان در عصر هخامنشی در آغاز سال نو، یعنی در نخستین روز از ماه مهر برگزار میشده است. در گزارشهای مورخان یونانی و رومی از این جشن با نام «میتراکانا» یاد شده است.
کتسیاس، پزشک اردشیر دوم پادشاه هخامنشی، نقل کرده است که در این جشن ایرانیان با پوشیدن ردای ارغوانی رنگ و همراه با دستههای نوازندگان و خنیاگران به رقصهای دستهجمعی و پایکوبی و نوشیدن میپرداختهاند.
فیثاغورث در سفرنامه منسوب به او، شرح میدهد که پرستندگانِ ستارهای درخشان که آن را میترا مینامیدند، در غاری تاریک که چشمه آبی در آنجا جریان داشت و نقش صورتهای فلکی بر آنجا نصب شده بود، حاضر میشدند و پس از انجام مراسم گوناگون (که نقل نکرده)، نانی میخوردند و جامی میآشامیدند.آن گونه که از گفتار ثعالبی در «غُرَر اخبار ملوک فُرس و سیرِهم» دریافته میشود، گمان میرود که در زمان اشکانیان نیز جشن مهرگان با ویژگیهای عصر هخامنشی برگزار میشده است.
زمان جشن مهرگان
اکنون حدود دو هزار سال است که این جشن به شانزدهمین روز این ماه یا مهرروز از مهرماه در گاهشمار ایرانی منسوب است، اما این زمان در میان اقوام گوناگونی که از تقویمهای محلی نیز بهره میبرند، متفاوت است. برای نمونه زمان این جشن در گاهشمار طبری و نیز در گاهشمار سنتی یزدگردی زرتشتیان، برابر با حدود نیمه بهمنماه، و در گاهشمار دیلمی برابر با سیام بهمنماه است.
اما برخی دیگر از زرتشتیان، با شیوهای نوساخته به نام «سالنمای دینی زرتشتیان» که در سالیان اخیر و با تغییراتی در گاهشمار ایرانی ساخته شده، این هنگام را معین میکنند که مصادف با دهم مهرماه (آبان روز) از گاهشمار ایرانی میشود.
در متون ایرانی از مهرگان دیگری به نام مهرگان بزرگ در بیست و یکمین روز مهرماه نام برده شده است که احتمالاً تاثیر تقویم خوارزمی باستان بوده است. از آنجا که در تقویم خوارزمی، آغاز سال نو از ششم فروردینماه محاسبه میشده است؛ زمان برگزاری همه مراسم سال، پنج روز دیرتر بوده و در نتیجه جشن مهرگان به جای شانزدهم مهر در بیست و یکم مهر (رام روز) برگزار میشده است.
موسیقی مهرگانی
از آنجا که در «برهان قاطع» نام مهرگان برای یکی از مقامها و لحنهای موسیقی سنتی ایران آمده است؛ و همچنین در میان 12مقام نام برده شده در کتاب «موسیقی کبیرِ» ابونصر فارابی نیز مقام یازدهم با نام مهرگان ثبت شده است و نیز نظامی گنجوی در منظومه «خسرو و شیرین» نام بیست و یکمین لحن از سی لحن نام برده شده را «مهرگانی» نوشته است؛ گمان میرود که در دوران گذشته در جشن مهرگان موسیقی ویژهای اجرا میشده است.
آیینهای جشن مهرگان
مردمان در این روز تا حد امکان با جامههای ارغوانی گرد هم میآمدهاند؛ در حالی که هر یک، چند «نبشته شادباش» یا به قولی، کارت تبریک برای هدیه به همراه داشتهاند. این شادباشها را معمولاً با بویی خوش همراه میساخته و در لفافهای زیبا میپیچیدهاند.
در میان خوان یا سفره مهرگانی که از پارچهای ارغوانی رنگ تشکیل شده بود؛ گل «همیشه شکفته» مینهادند و پیرامون آن را با گلهای دیگر آذین میکردند. در پیرامون این گلها، چند شاخه درخت گز، هوم یا مورد نیز مینهادند و گونههایی از میوههای پاییزی که ترجیحاً به رنگ سرخ باشد به این سفره اضافه میشد. میوههایی مانند: سنجد، انگور، انار، سیب، به، ترنج (بالنگ)، انجیر، بادام، پسته، فندق، گردو، کُـنار، زالزالک، ازگیل، خرما، خرمالو و چندی از بودادهها همچون تخمه و نخودچی.
سفره جشن مهرگان
خوراکیهای خوان مهرگانی عبارت بود از آشامیدنی و نانی مخصوص. نوشیدنی از عصاره گیاه «هوم» که با آب یا شیر رقیق شده بود، فراهم میشد و همه به نشانه پیمان از آن مینوشیدند. نانِ مخصوص مهرگان از آمیختن آرد هفت نوع غله گوناگون تهیه می شد. غلهها و حبوباتی مانند گندم، جو، برنج، نخود، عدس، ماش و ارزن. دیگر لازمههای سفره مهرگان عبارت بود از: جام آتش یا نوکچه (شمع)، شکر، شیرینی، خوردنیهای محلی و بویهای خوش مانند گلاب.
آنان پس از خوردن نان و نوشیدنی، به موسیقی و پایکوبیهای گروهی میپرداختهاند. سرودهایی از مهریشت را با آواز میخوانده و میرقصیدهاند.
از آنجا که نشانههای بسیاری، همچون تندیسها، کتیبهها و سنگنگارهها از رواج آیین مهر در آسیای کوچک (آناتولی) حکایت میکند؛ بعید نیست که «سماع»های عارفانه پیروان طریقه «مولویه» در شهر قونیه امروزی، ادامه دیگرگون شده همان رقص های میترایی باشد.
در زمان حاضرامروز، جشن مهرگان، نه در دستگاه دولتی و حکومتی برگزار میشود و نه در گردهماییهای غیر رسمی، نزد عامهً مردم. دست کم، در دو سده اخیر نیز از برگزاری آن آگاهی در دست نیست. جشن و آیین مهرگان، از نظر زمانی نیز، با تغییر تقویم، در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی، تغییر کرد.
دکتر« بهرام فره وشی» از برگزاری مهرگان به عنوان جشنی خانوادگی، در بین زرتشتیان یزد و کرمان و نیز « از آیین قربانی کردن گوسفند، در برخی از روستاهای زردشتی نشین یزد، برای ایزدمهر » خبر میدهد. تا 30 سال پیش، زردشتیان کرمان، در این روز، به یاد مردگان، مرغی را کشته و شکمش را با حبوبات و آلو انباشته و به عنوان خوراک ویژه، یادمان مردگان میپختند. همچنین «جلال آل احمد» زمان برگزاری آیین قالی شویان در مشهد اردهال را با مهرگان هم پیوند میداند. «صدرالدین عینی» در یادداشتها، از جشنی در تاجیکستان و سمرقند یاد میکند که هر سال در ماه میزان (مهر ماه) برگزار میشد. جشنی که میتواند، با همهً دگرگونیها، بازماندهً جشن مهرگان باشد. ماه مهر و مهرگان، در جامعه کشاورزی، فصل و زمان برداشت، انباشتن فرآوردهها، پرداختن خراج و مالیات، اندوختن نیازمندی های زمستانی و گرمی بازارهای موسمی بوده که هنوز - هر چند نه به نام مهرگان - برگزار میشود. و نیز با تحول و دگرگونیای که با گذشت سدهها و هزارهها در برگزاری جشنها و آیینها - مانند همهً پد یدهها و زمینههای فرهنگی - روی داده و میدهد، جشن مهرگان تنها به این عنوان که نام روز با نام ماه یکی است برگزار نمیشود، بلکه بیشتر داستان و اسطورهً قیام کاوه آهنگر در برابر بیدادگریهای ضحاک بوده که یادمان این جشن نمادین است. بی گمان، باور و اعتقاد به ایزد مهر و آیینهای مهری ( میترایی که پیش از زرتشت، در هند و ایران وجود داشته، به ماه مهر و جشن مهرگان سیمای دینی بیشتری افزوده بود.
روزنامه قانون